Francesca, 1986 - Diaframma

Francesca mi ha invitato a casa

Un sabato e domenica che la madre non c'è

Lei ha la prepotenza dei ricchi

E tutto le sembra dovuto, chissà perché

La sera la passiamo guardando un film

Ma il mattino appena svegli, io la sodomizzerò

Lei piange e dice: «Non mi rispetti»

E forse dal suo punto di vista ragione ha un po'

Però in cinque minuti le passa

E tutta sorridente dice: «Andiamo allo stadio»

C'è Fiorentina Juventus

E se ami tanto la violenza, vedrai quanta ce n'è

Piccola donna, piccola donna cresce

Sotto la gonna il desiderio nasce

Piccola donna, piccola donna cresce

Sotto la gonna il desiderio nasce

Francesca viene a tutti i concerti

Ma per la precisa ragione che guardino lei

E poi all’uscita del locale

Si mette tutta sola a camminare in mezzo di strada

Per vedere se qualcuno si ferma

E poi dirmi con un tono trionfante: «Comunque scelgo te»

All’epoca facevo un disco che

Doveva intitolarsi «Falso amore»

E stavo sempre in mezzo a gente che

Adesso non mi va nemmeno di nominare

E vagheggiavo un esorcismo

Fuggire via dalla realtà, questo volevo

E mi ingozzavo di concerti

E di ogni altra età, così vivevo

Francesca heeft me thuis uitgenodigd

Een zaterdag en zondag als de moeder er niet is

Je hebt de arrogantie van de rijken

En alles lijkt haar te wijten, wie weet waarom

We brengen de avond door met het kijken van een film

Maar zodra je 's ochtends wakker wordt, zal ik haar sodomiseren

Ze huilt en zegt: "Je respecteert me niet"

En misschien heeft hij vanuit zijn oogpunt een reden

Maar in vijf minuten gaat het voorbij

En al lachend zegt ze: "Laten we naar het stadion gaan"

Er is Fiorentina Juventus

En als je zoveel van geweld houdt, zul je zien hoeveel er is

Kleine vrouw, kleine vrouw wordt groot

Verlangen ontstaat onder de rok

Kleine vrouw, kleine vrouw wordt groot

Verlangen ontstaat onder de rok

Francesca komt naar alle concerten

Maar juist om de reden dat ze naar haar kijken

En dan bij de uitgang van de zaal

Ze begint helemaal alleen te lopen in het midden van de straat

Om te zien of iemand stopt

En vertel me dan op triomfantelijke toon: "Hoe ik ook voor jou kies"

Op het moment dat ik een plaat aan het maken was dat

Het zou "valse liefde" heten

En ik was altijd te midden van mensen die...

Nu wil ik het niet eens meer noemen

En ik verlangde naar een exorcisme

Ontsnap aan de realiteit, dit is wat ik wilde

En ik propte mezelf vol met concerten

En van elke andere leeftijd, dus ik leefde