Elena - Diaframma

Il ricordo di un istante di sole

Che ancora mi aspetta ridendo

Guida gli occhi verso muri scoscesi

Su pareti imbiancate

Dove l’ombra di una mano sicura

Disegnava figure

Con la forza di promesse inventate

Nel cuore di un giorno qualunque

Come un vestito… come un vestito…

Come un vestito… come un vestito…

In un giorno qualunque… in un giorno qualunque…

In un giorno qualunque… in un giorno qualunque…

Incrociando rotaie, seduto su vagoni deserti

Ho guardato il presente solcare il passato

Fermandomi al vetro

E il tuo volto ha il colore

Di un’estate fantasma

Che hai lasciato senza fretta cadere

Come un vestito… come un vestito…

Come un vestito… come un vestito…

In un giorno qualunque… in un giorno qualunque…

In un giorno qualunque… in un giorno qualunque…

De herinnering aan een momentje zonneschijn

Wacht nog steeds op me lachend

Leid je ogen naar steile wanden

Op witgekalkte muren

Waar de schaduw van een zekere hand

Hij tekende figuren

Met de kracht van verzonnen beloften

In het hart van een gewone dag

Als een jurk... als een jurk...

Als een jurk... als een jurk...

Op een gewone dag ... op een gewone dag ...

Op een gewone dag ... op een gewone dag ...

Over rails, zittend op verlaten wagons

Ik heb het heden door het verleden zien ploegen

Stoppen bij het glas

En je gezicht heeft kleur

Van een spookzomer

Dat je ongehaast viel

Als een jurk... als een jurk...

Als een jurk... als een jurk...

Op een gewone dag ... op een gewone dag ...

Op een gewone dag ... op een gewone dag ...