Lucy Fears the Morning Star - Diablo Swing Orchestra

Set them free, cut the leash let them out, let them feed

On a world much too small when it lies at your feet

Stay now and you’re never to be found

Preach and their ears will pretend they can hear

With the birth of a cure, spawned out of fear

Inhale those words without a sound

Over, they’re passing over, from a distance, from afar now

Closer, they’re closer to a weak mind like mine

Lucy fears the morning star

How she wonders where you are

Come out, come out and shine your light

Upon those who whisper your prayers at night

Rise the accuser, your burn like the sunlight

Inferior creatures, their worlds came undone

March of the scapegoats, from heights yet unheard of While screaming your gospels, their worlds came undone

Make a wish, make it so, you may shine, you may glow

Try to belong, so much further from home

You walk as If swallowed by the sun

We make stand, pick a side, where the stars do collide

And their pillars of sand, all wrecked by the tide

Let them sleep when their work here is done

Slowly, almost calmly they invade me, and persuade me Breathing they keep on breathing, in a weak heart like mine

Lucy fears the morning star

Won’t you twinkle to her from afar

Come out, come out and shine your light

Upon those who lost their way and sight

Laat ze los, knip de lijn door, laat ze uit, laat ze eten

Op een wereld die veel te klein is als hij aan je voeten ligt

Blijf nu en je wordt nooit meer gevonden

Predik en hun oren zullen doen alsof ze kunnen horen

Met de geboorte van een remedie, voortgekomen uit angst

Adem die woorden in zonder geluid

Over, ze komen voorbij, van een afstand, van ver nu

Dichterbij, ze zijn dichter bij een zwakke geest zoals de mijne

Lucy is bang voor de morgenster

Hoe ze zich afvraagt ​​waar je bent

Kom naar buiten, kom naar buiten en laat je licht schijnen

Op degenen die 's nachts je gebeden fluisteren

Rise the aanklager, je brandt als het zonlicht

Inferieure wezens, hun werelden zijn ongedaan gemaakt

Mars van de zondebokken, van ongekende hoogten Terwijl ze je evangeliën schreeuwden, kwamen hun werelden ongedaan

Doe een wens, maak het zo, je mag schijnen, je mag gloeien

Probeer erbij te horen, zo veel verder van huis

Je loopt alsof je wordt ingeslikt door de zon

We maken stand, kiezen een kant, waar de sterren botsen

En hun pilaren van zand, allemaal vernield door het getij

Laat ze slapen als hun werk hier gedaan is

Langzaam, bijna kalm vallen ze me binnen en overtuigen me Ademend blijven ze ademen, in een zwak hart als het mijne

Lucy is bang voor de morgenster

Wil je niet van ver naar haar fonkelen?

Kom naar buiten, kom naar buiten en laat je licht schijnen

Op degenen die de weg en het zicht verloren