Ostatnia chwila - Dezerter

W pustym lesie rodzi się świadomość

Że to ostatnia chwila, żeby się przebudzić

I chociaż drzewa zostały już wycięte

To nadal nie obchodzi to zbyt wielu ludzi

Beton jest zazdrosny o wszystko, co żywe

Niczym nowotwór pożera krajobraz

My stoimy zupełnie bezradni

Zamiast coś zrobić dla własnego dobra

Jest w tym jakiś ponury symbol

Że człowiek rozumny

Właśnie z drewna, a nie z plastiku

Produkuje trumny

Martwe drzewo nie oddycha już dla nas

Po prostu się przewraca zupełnie bez krzyku

I wszystkim się wydaje, że nie ma problemu

Bo nie skarży się i umiera po cichu

Jest w tym jakiś ponury symbol

Że człowiek rozumny

Właśnie z drewna, a nie z plastiku

Produkuje trumny

Można jeszcze długo mówić na ten temat

I szkoda tylko, że tak banalne prawdy

Mimo że przecież dotyczą nas wszystkich

Nie docierają do tej politycznej bandy

In een leeg bos wordt bewustzijn geboren

Dat dit het laatste moment is om wakker te worden

En hoewel de bomen al zijn gekapt

Dat maakt nog steeds niet uit voor te veel mensen

Beton is jaloers op alles wat leeft

Als een kankergezwel verslindt het het landschap

We zijn volkomen hulpeloos

In plaats van iets voor je eigen bestwil te doen

Er zit een somber symbool in

Dat een rationele man

Precies gemaakt van hout, geen plastic

Produceert doodskisten

De dode boom ademt niet meer voor ons

Het draait gewoon om zonder te schreeuwen

En het lijkt voor iedereen dat er geen probleem is

Omdat hij niet klaagt en stilletjes sterft

Er zit een somber symbool in

Dat een rationele man

Precies gemaakt van hout, geen plastic

Produceert doodskisten

Men kan hier lang over praten

En het is jammer dat zulke banale waarheden

Ook al gelden ze voor ons allemaal

Ze komen niet bij deze politieke bende