Before, After and All Around - Destrage

I drive toward you

Through space to reach the time where we were

Two lines at a point, two seconds, in an instant

So tight, so brief

That we had no dimension

Because we had no duration

And everything else was before, after and all around

Speechless smileless.

Smileless, hopeless

Haven’t got you yet.

Maybe you understand me better than I know

I’ve got this feeling we are going nowhere

Stupid, don’t you see?

Why the fuck do you deny it?

I feel wrapped up in pain, because we are going nowhere

Now searching for what?

Should I hold on?

Yeah, stand up, hold on

Where are we running to?

Hey now, things are getting cold here

Tell me, what is changing

Before we loose it all

We built new moments.

Shaping clay

It’s getting better, day by day

But that time ain’t gone, so far away

Stupid, stupid.

Don’t you see?

Why the fuck do you deny it?

I feel wrapped up in pain, because we are going nowhere

What can I do?

Why do I try to understand instead of accepting this?

At this point, a girl lives in a dream.

In a little fairy house.

At the following point, she lives surrounded by sweet things.

Hers.

Mine.

At the same point, a few months ahead, she looks forward.

She realizes she

wanted a man, but was a boy.

I should have built a fairy house.

In the same

time, a few miles away.

But what would I have missed

Now searching for what?

Should I hold on?

Yeah, stand up, hold on

Where are we running to?

Hey now, things are getting cold here

Tell me, what is changing

Before we loose it all

We built new moments.

Shaping clay

It’s getting better, day by day

But that time ain’t gone, so far away

You pretend you don’t care and play tough when you’re fragile

Two lines at a point, two seconds, in an instant

So tight, so brief

That we had no dimension

Because we had no duration

And everything else was before, after and all around

Ik rijd naar je toe

Door de ruimte om de tijd te bereiken waar we waren

Twee lijnen op een punt, twee seconden, in een oogwenk

Zo strak, zo kort

Dat we geen dimensie hadden

Omdat we geen looptijd hadden

En al het andere was ervoor, erna en rondom

Sprakeloos glimlachloos.

Glimlachloos, hopeloos

Ik heb je nog niet.

Misschien begrijp je me beter dan ik weet

Ik heb het gevoel dat we nergens heen gaan

Dom, zie je dat niet?

Waarom ontken je het verdomme?

Ik voel me verwikkeld in pijn, omdat we nergens heen gaan

Nu zoeken naar wat?

Moet ik even wachten?

Ja, sta op, wacht even

Waar rennen we naartoe?

Hé, het wordt hier koud

Vertel me, wat verandert er?

Voordat we alles kwijtraken

We hebben nieuwe momenten gecreëerd.

klei vormen

Het wordt met de dag beter

Maar die tijd is nog niet voorbij, zo ver weg

Dom dom.

Zie je niet?

Waarom ontken je het verdomme?

Ik voel me verwikkeld in pijn, omdat we nergens heen gaan

Wat kan ik doen?

Waarom probeer ik dit te begrijpen in plaats van dit te accepteren?

Op dit moment leeft een meisje in een droom.

In een klein sprookjeshuis.

Op het volgende punt leeft ze omringd door zoete dingen.

Haar.

De mijne.

Op hetzelfde moment, een paar maanden vooruit, kijkt ze vooruit.

Ze realiseert zich dat ze

wilde een man, maar was een jongen.

Ik had een sprookjeshuis moeten bouwen.

In hetzelfde

tijd, een paar kilometer verderop.

Maar wat zou ik hebben gemist?

Nu zoeken naar wat?

Moet ik even wachten?

Ja, sta op, wacht even

Waar rennen we naartoe?

Hé, het wordt hier koud

Vertel me, wat verandert er?

Voordat we alles kwijtraken

We hebben nieuwe momenten gecreëerd.

klei vormen

Het wordt met de dag beter

Maar die tijd is nog niet voorbij, zo ver weg

Je doet alsof het je niets kan schelen en speelt stoer als je kwetsbaar bent

Twee lijnen op een punt, twee seconden, in een oogwenk

Zo strak, zo kort

Dat we geen dimensie hadden

Omdat we geen looptijd hadden

En al het andere was ervoor, erna en rondom