Lily - Descend

Ominous intentions sending chills down my spine

One soundless voice:

«Surrender, give in to me

You shall rest in my embrace.»

Running would lead me nowhere

I need to face what lies ahead

As the horizon closes in, I can’t stop the panic from breaking out

You are the enigma, the violence in my dreams

Through shadows, alone I am walking, guided by death

I feel thousands of eyes staring at me

But the room is empty;

No one is near, no one is far

Th most holy of vows means nothing to her

As time gos by the orchestra plays the music, forever conducted by Lily

This was the first time but also the last

Trapped in limbo with her

This marks her territory, it’s where she reigns

I feel her presence envelop me

Ominous intentions sending chills down my spine

One weightless touch of madness, loneliness and sorrow

I feel for her

I’ve succumbed, my life is now in her hands

As darkness beckons: goodbye to the past

Her spasmodic movements incites venturous ways:

Dissonance that conveys disgrace

As the harp plays, my scream drowns out

As the drums pound, my soul is devoured

The reed section leaves a sneer on her face

Come the choir, my body decays

Onheilspellende bedoelingen die de rillingen over mijn rug doen lopen

Een geluidloze stem:

"Geef je over, geef toe aan mij"

Je zult rusten in mijn omhelzing.»

Rennen zou me nergens toe leiden

Ik moet het hoofd bieden aan wat ons te wachten staat

Nu de horizon dichterbij komt, kan ik niet voorkomen dat de paniek uitbreekt

Jij bent het enigma, het geweld in mijn dromen

Door schaduwen loop ik alleen, geleid door de dood

Ik voel duizenden ogen naar me staren

Maar de kamer is leeg;

Niemand is dichtbij, niemand is ver

De heiligste gelofte betekent niets voor haar

Naarmate de tijd verstrijkt, speelt het orkest de muziek, voor altijd gedirigeerd door Lily

Dit was de eerste keer maar ook de laatste

Opgesloten in het ongewisse met haar

Dit markeert haar territorium, het is waar ze regeert

Ik voel dat haar aanwezigheid me omhult

Onheilspellende bedoelingen die de rillingen over mijn rug doen lopen

Een gewichtloze aanraking van waanzin, eenzaamheid en verdriet

Ik voel met haar mee

Ik ben bezweken, mijn leven is nu in haar handen

Als de duisternis lonkt: vaarwel aan het verleden

Haar krampachtige bewegingen zetten aan tot ondernemende manieren:

Dissonantie die schande overbrengt

Terwijl de harp speelt, overstemt mijn geschreeuw

Terwijl de drums beuken, wordt mijn ziel verslonden

Het rietgedeelte laat een grijns achter op haar gezicht

Kom het koor, mijn lichaam vergaat