Vergissmeindoch - Der W

Meine schwarze Blume blüht

Sie hasst, was mich noch liebt

Bitterkeit, Melancholie

Schreibt süß, saure Alltagspoesie

Alle weg, die Geister nicht

Was passiert, behalte ich für mich

Da wo ich bin ist ein tiefes, schwarzes Loch

VergissmeinDoch

Nun liegt Gott im Bett und weint

Liegt Gott im Bett und weint

Nun liegt Gott im Bett und weint

Liegt Gott im Bett und weint

Grabe ich ein Loch für meinen eigenen Sarg

Trage ich ein Erinnerungsimplantat

Versuche zu verdrängen

Bleiben in den Kleidern hängen

Ich dreh' mir den Rücken zu

So wie ich es es immer tu'

Mijn zwarte bloem bloeit

Ze haat wat nog steeds van me houdt

bitterheid, melancholie

Schrijft zoete, zure alledaagse poëzie

Allemaal weg, niet de geesten

Ik bewaar wat er met mezelf gebeurt

Waar ik ben is een diep, zwart gat

Vergeet-mij-ja

Nu ligt God in bed en huilt

Ligt God in bed en huilt

Nu ligt God in bed en huilt

Ligt God in bed en huilt

Ik graaf een gat voor mijn eigen doodskist

Ik draag een geheugenimplantaat

Probeer te onderdrukken

Vast komen te zitten in hun kleren

Ik keer mijn rug

Net zoals ik altijd doe