Country House - Delta Rae

In a country house with the windows lit by burning wicks

And the walls held up by wood and bricks and ghosts that wander through

An old man died, but the help won’t come till Monday next

And he’s gone to meet the architects of the only world he knew

And he’s lonesome

And the family mourned, at the wake he lay in front of them

Just as silent as he’d ever been to any young child’s eyes

And by buried skin, they shed their laughter and their tears

The pain of all those early years where innocence had died

But now they’re lonesome

Memorials that we may build

They won’t the holes forever fill

There is a deep and aching chill

That settles in our bones

'Cause we’re lonesome

Did you ever love somebody?

Did you ever lose someone?

'Cause we’re lonesome

In a country house with the windows all lit up

In een landhuis met de ramen verlicht door brandende wieken

En de muren worden opgehouden door hout en bakstenen en geesten die er doorheen dwalen

Er is een oude man overleden, maar de hulp komt pas volgende week maandag

En hij is gegaan om de architecten te ontmoeten van de enige wereld die hij kende

En hij is eenzaam

En de familie rouwde, bij de wake lag hij voor hen

Net zo stil als hij ooit was geweest in de ogen van een jong kind

En met een begraven huid, lieten ze hun lach en hun tranen vallen

De pijn van al die vroege jaren waarin de onschuld was gestorven

Maar nu zijn ze eenzaam

Gedenktekens die we mogen bouwen

Ze zullen de gaten niet voor altijd vullen

Er is een diepe en pijnlijke rilling

Dat nestelt zich in onze botten

Omdat we eenzaam zijn

Heb je ooit van iemand gehouden?

Heb je ooit iemand verloren?

Omdat we eenzaam zijn

In een landhuis met alle ramen verlicht