Octobortion feat. Frankie Palmeri - Defiler, Frankie Palmeri

Demons of my past keep me awake at night

They won’t let me go, i’m too afraid to let them go

Monsters of shattered promise, archfiends of terrible deeds

This is the life i just can’t bear to live with

Do you remember?

Spending countless hours, restlessly in love

Deep within each other’s grasp

Ignoring the treacherous world around us

Do you remember?

The day you ground my heart into nothing

And sprinkled the ashes across my face?

And i alone became the big bad treacherous world

Cause i remember

Destroying everything i came across

Mutilating everyone in my crosshairs

Misanthropy carnage, and no one left when the dust had settled

Demons of my past keep me awake at night

They won’t let me go, i’m too afraid to let them go

At the summit of remorse i call out across the moonlit valley

Waiting for an echo so i can pretend that i am not alone

At the peak of tragedy, i’m faced with the choice

To spread wings of glory and fly away

Or solder feathers of fire and hunt for prey

And so my mind is made

Demons of my past keep me awake at night

They won’t let me go, i’m too afraid to let them go

And so my mind is made

Demonen uit mijn verleden houden me 's nachts wakker

Ze laten me niet gaan, ik ben te bang om ze te laten gaan

Monsters van verbrijzelde belofte, aartsvijanden van verschrikkelijke daden

Dit is het leven waar ik gewoon niet mee kan leven

Weet je nog?

Ontelbare uren doorbrengen, rusteloos verliefd

Diep in elkaars bereik

De verraderlijke wereld om ons heen negeren

Weet je nog?

De dag dat je mijn hart tot niets vermaalde

En de as over mijn gezicht gestrooid?

En ik alleen werd de grote boze verraderlijke wereld

Omdat ik het me herinner

Alles vernietigen wat ik tegenkwam

Iedereen in mijn vizier verminken

Misantropie bloedbad, en niemand ging weg toen het stof was neergedaald

Demonen uit mijn verleden houden me 's nachts wakker

Ze laten me niet gaan, ik ben te bang om ze te laten gaan

Op het toppunt van wroeging roep ik over de maanverlichte vallei

Wachten op een echo zodat ik kan doen alsof ik niet alleen ben

Op het hoogtepunt van de tragedie sta ik voor de keuze

Om vleugels van glorie te verspreiden en weg te vliegen

Of soldeer veren van vuur en jaag op prooi

En zo is mijn geest gemaakt

Demonen uit mijn verleden houden me 's nachts wakker

Ze laten me niet gaan, ik ben te bang om ze te laten gaan

En zo is mijn geest gemaakt