Trauma Harness - Defiler

I believe

Not in your world of warmth in your souls, and dreams of castles built upon sand

I choose to wrest my reign in the realm of panic and the pleading of the damned

I care not to know your dejected life or the worthless sum of its parts

I am untethered, and I am all — I am one with the abyss, the «is-not», the dark,

and the fall

God won’t let me die, no matter how hard I fucking try, so a ghost came to me

in the middle of the night and asked me to relay…

«Enter th crowned

Lord of hate, I have arrivd to reveal my face

So you will either bow, or I will lay fucking waste

I have come to share with you the secrets from beyond, so you ask,

‘who or what are you?'»

I-am-the

King of black widows, and

I speak the language of ghosts

I lost the need, to need, long ago

A stomach full of hornets, a deity depraved

A million words at my disposal, and this is what I’ve chosen to say

Stripped naked and face down to take the long nap

From which there is no coming back

Unworthy of a burial and even less a tomb, so put that unmarked shallow grave

to use and make chrysanthemum bloom

«They neglect to heed your warnings yet, so maybe they’ll listen to me

I am beyond, the brink and the spark

(I am your ghost)

The lightning rods and the inviolable dark

You see my face in all that you hate

(your phantom, your ghost)

I am the end of all to be created

I await those who cannot discern

(Could we share this dance?)

Between a loss and a lesson to learn

I cannot die and I will not disappear

(Give the other side a chance)

And you will love me when the answer is clear»

Tell me, has the pain finally stopped?

Ik geloof

Niet in je wereld van warmte in je ziel, en dromen van kastelen gebouwd op zand

Ik kies ervoor om mijn heerschappij te ontworstelen in het rijk van paniek en het smeken van de verdoemden

Ik wil niet weten wat je neerslachtige leven is of de waardeloze som der delen

Ik ben ongebonden, en ik ben alles - ik ben één met de afgrond, het «is-niet», het duister,

en de herfst

God laat me niet doodgaan, hoe hard ik ook mijn best doe, dus er kwam een ​​geest naar me toe

midden in de nacht en vroeg me om door te geven...

«Voer de gekroonde in

Heer van de haat, ik ben gearriveerd om mijn gezicht te onthullen

Dus je buigt, of ik leg verdomd afval

Ik ben gekomen om de geheimen van buiten met je te delen, dus je vraagt,

'wie of wat ben jij?'»

ik-ben-de

Koning van zwarte weduwen, en

Ik spreek de taal van spoken

Ik heb lang geleden de behoefte verloren

Een maag vol horzels, een verdorven godheid

Een miljoen woorden tot mijn beschikking, en dit is wat ik heb gekozen om te zeggen

Naakt uitgekleed en met het gezicht naar beneden om een ​​lang dutje te doen

Waarvan je niet terug kunt komen

Een begrafenis onwaardig en nog minder een graf, dus plaats dat ongemarkeerde ondiepe graf

om chrysanthemum te gebruiken en te laten bloeien

«Ze negeren je waarschuwingen nog, dus misschien zullen ze naar me luisteren

Ik ben voorbij, de rand en de vonk

(Ik ben je geest)

De bliksemafleiders en het onschendbare donker

Je ziet mijn gezicht in alles wat je haat

(je fantoom, je geest)

Ik ben het einde van alles dat moet worden gemaakt

Ik wacht op degenen die het niet kunnen onderscheiden

(Kunnen we deze dans delen?)

Tussen een verlies en een les om te leren

Ik kan niet sterven en ik zal niet verdwijnen

(Geef de andere kant een kans)

En je zult van me houden als het antwoord duidelijk is»

Vertel me, is de pijn eindelijk gestopt?