Brick Killed a Guy - Defiler

Our fate was sealed at the spark of time

Yet, it is a fate unknown

The more hidden the venom, the greater it is

Conscious minds in simulations of reality

Hiding their gamma burns, covering their mouths

From spewing venomous fumes

You know the solution is coming fast

When will we reach the point of immortality?

When will we fear our own creations?

Transcending biology through accelerating returns

But that’s then, and this is now

And now, i smile.

Now i feel the sting of winter

And now, i taste, the temperature of loneliness

Even though i seldom wish she was here, the devil will never let her go

And come morning, she will only be a dream

Ons lot was bezegeld in de vonk van de tijd

Toch is het een onbekend lot

Hoe meer het gif verborgen is, hoe groter het is

Bewuste geesten in simulaties van de realiteit

Hun gammabrandwonden verbergen, hun mond bedekken

Van het spuwen van giftige dampen

Je weet dat de oplossing snel komt

Wanneer bereiken we het punt van onsterfelijkheid?

Wanneer zijn we bang voor onze eigen creaties?

Biologie overstijgen door snellere opbrengsten

Maar dat is toen, en dit is nu

En nu glimlach ik.

Nu voel ik de angel van de winter

En nu proef ik, de temperatuur van eenzaamheid

Ook al zou ik zelden willen dat ze hier was, de duivel zal haar nooit laten gaan

En kom morgen, ze zal alleen een droom zijn