Intro - DEF

Ma voix le haut d’l’iceberg: mes phases d'écriture sous l’eau

J’ai versé autant d’sang que de larmes le soir saoulé.

Harcelé par mes sens, pas l’choix avant d’faire mon boulot.

Ma prose un placebo qui maintient droits moi et ma scoliose.

Ces derniers temps j’vais mieux, ai changé d’nana et d’pieu

Et lorsqu’arrive le soir, j’arrive à fermer les yeux

J’me suis surpris à faire une sieste, stopper l’usine d’assemblage de pièce

Ne livre plus pour qu’un fils de pute s’engraisse.

J’ai choisi mon camp sans regrets: au chômage mais sur scène j’assure

Dans la société j’suis en retrait, mais man j’assume.

Plus peur de rater ma vie, d’déplaire à ma famille

Je sais où j’vais même drogué l’soir, perdu dans ma ville

Tout le monde a raison vu qu’chacun a la sienne

Après ta journée d’boulot, à la tienne, même rien dans l’assiette

Donc quitte à perdre les pédales j’préfère rêver qu’j’ai des ailes

Clochard, Président DEF, c’est comme ça qu’on m’appelle

Demain c'était hier quand j’vois la calvitie d’mes amis

Demain c’est loin, c’est qu’une chanson du groupe Je Suis

Hier c'était juste avant, et demain c’est maintenant

J’attends plus la main tendue, ceux qui la tendent veulent de l’argent.

Le rap français est mort, c’est qu’une erreur de calcul

Les MCs s’multiplient, y’a qu’des zéros le résultat reste nul

Je fais d’la variété française populaire,

Mon rap ne parle pas d’mes positions préférées quand j’copule

Il n’a même pas bougé d’un poil, juste dans les clips plus de meufs à poil

Ceux qui s’y exercent n'écrivent plus donc dans la main un poil

À croire que même ici j’attends l’messi et pas l’mécène

T'écoutes pas c’que j’dis, c’est d’l’auto-prod' à moins d’un sac le disque.

J’aime comprendre c’qui m’entoure alors j'écoute, j’capte pas tout alors j’doute

Prisonnier du système comme tous

J’finirai par accepter mon sort, le r’gard perdu à la fenêtre

Je fume pour m'évader mais écoute comme j’tousse

C’est pour tout l’monde pareil, tu m’diras qui vivra verra, certes

Avancer, devenir fort, et au final terrassé

Wifi, parabole, les jeunes savent plus faire leurs lacets

Sans cesse dans l’futur, froc baissé, plus d’ceinture.

Fix d’héro' au lycée, cuite au sky pré pubère

Cocaïne à l’anniversaire, et à 13 piges du foutre plein les ovaires

Obèse d’esprit à s’goinfrer de Colonel Rillette,

Ma télé gerbe quand La Fouine passe quand d’autres devraient y être.

Bref, dehors ça souffle alors jme couvre

J’comprends toujours pas c’qui m’entoure, j’ai la bougeotte alors je courre

J’me cherche chaque jour, quand j’rap j’te l’prouve

J’perdrai mon combat quand ma plume n’aura plus d’groove

L’anorak en plein vent, casquette sur la boite cérébrale

DEF c’est comme ça qu’on m’appelle, le p’tit artiste local

J’avance blasé dans l’blizard, dans l’viseur vous vi-ser

J’ai la prose bien vi-ser, vu qu’pour vous c’est à ça qu’ma vie sert:

Au rap vissé, normal que l’flow glisse

J'écris des livres que j’délivre en live, j’augmente les volts

Ma bouche le volcan, vous crache la lave

Mes rimes se régénèrent comme Claire Bennet

Avec ma clique, si on la fume, c’est qu’l’herbe est nette

J’pratique un art qui s’cherche, où les artistes perdus se clashent

Un arbre fruitier à plus d’mille branches, sur lequel Zemmour pisse et crache,

Un cordon qui fut coupé à la hache de sa mère hiphop

J’parle du rap français, un art à part, formé d’un beat, d’un narrateur

Facile d’accès, sans effort pour avertis et non

Sur tous formats, sur tous supports, tant qu’le texte en dis long

Visant toutes classes sociales, un art conscient et stable

Depuis gamin présent dans chaque râtelier ou sur chaque table

Il se pratique solo, en salle, ou à plusieurs

En extérieur, s'écoute à toute heure, dans des enceintes ou des écouteurs

Il était pas mieux avant, il est bon vieilli comme un Saint Emilion

Nouveau comme un Beaujolais, fais pas l’ancien, à ta santé mino

Généralement d’gauche, il est l’porte-parole des mioches

Parfois insultant, alternative au coup d’fusil dans les keufs

Il m’a pris la main tout jeune, maintenant on collabore, on résiste

On en veut encore et encore, au quotidien content ou triste

Coupant ou lisse, Oxmo reste mon Barry White, Arsenic mon groupe Police

Casquette à l’envers j’m’en bats les Nikes

Mouvement si jeune, donc seulement quelques légendes

Placebo d’mon peuple ou tout du moins celui d’mes gens

Génération aux yeux luisants, cherchant l’alternative entre soulever des

altères et tize

Certains n’ont plus le choix trop d’penchants

Attirés par le vice comme un aimant, fuyant l’commun des morts

Avare d’sensations plus démentes, perso' pour moi c’est l’addiction des mots

Mijn stem op de top van de ijsberg: mijn schrijffasen onder water

Ik vergoot zoveel bloed als tranen op een dronken nacht.

Gekweld door mijn zintuigen, geen keus voordat ik mijn werk doe.

Mijn proza ​​is een placebo die mij en mijn scoliose overeind houdt.

De laatste tijd ben ik beter, veranderd meisje en inzet

En als de avond valt, slaag ik erin mijn ogen te sluiten

Ik betrapte mezelf erop dat ik een dutje deed en de onderdelenfabriek verliet

Lever niet meer voor een klootzak om dik te worden.

Ik koos mijn kamp zonder spijt: werkloos maar op het podium verzeker ik je

In de samenleving ben ik aan het terugtrekken, maar man neem ik aan.

Niet langer bang om mijn leven te missen, om mijn familie te mishagen

Ik weet waar ik zelfs 's avonds gedrogeerd ga, verdwaald in mijn stad

Iedereen heeft gelijk, want iedereen heeft zijn eigen

Na je dag op het werk, proost, zelfs niets op het bord

Dus zelfs als het betekent dat ik de controle verlies, droom ik liever dat ik vleugels heb

Vagebond, president DEF, zo noemen ze mij

Morgen was gisteren toen ik de kaalheid van mijn vrienden zag

Demain c'est loin, het is maar een nummer van de band Je Suis

Gisteren was net daarvoor, en morgen is nu

Ik wacht niet langer op een uitgestoken hand, zij die hem uitstrekken willen geld.

Franse rap is dood, het is gewoon een misrekening

De MC's vermenigvuldigen zich, er zijn alleen nullen, het resultaat blijft nul

Ik maak de populaire Franse variant,

Mijn rap praat niet over mijn favoriete posities als ik copuleer

Hij bewoog niet eens een beetje, alleen in de clips geen naakte meiden meer

Degenen die het beoefenen, schrijven niet langer een haar in de hand

Om te geloven dat ik zelfs hier wacht op de Messi en niet op de beschermheilige

Je luistert niet naar wat ik zeg, het is zelfprikkeling voor minder dan een tas per plaat.

Ik begrijp graag wat me omringt, dus ik luister, ik begrijp niet alles, dus ik twijfel

Gevangene van het systeem zoals iedereen

Ik zal uiteindelijk mijn lot accepteren, starend naar het raam

Ik rook om te ontsnappen, maar luister terwijl ik hoest

Het is voor iedereen hetzelfde, je zult me ​​vertellen wie zal leven, natuurlijk zal zien

Ga vooruit, word sterk en uiteindelijk neergeslagen

Wifi, schotelantenne, jongeren weten niet meer hoe ze hun veters moeten strikken

Voortdurend in de toekomst, broek naar beneden, geen riemen meer.

Middelbare school held fix, gebakken in prepuberale lucht

Cocaïne op de verjaardag en 13 jaar na het sperma vol eierstokken

Zwaarlijvig in gedachten om kolonel Rillette te eten,

Mijn tv zwelt aan als La Fouine langskomt terwijl anderen er zouden moeten zijn.

Kortom, het waait buiten dus ik dek mezelf in

Ik begrijp nog steeds niet wat me omringt, ik ben in beweging, dus ik ren

Ik zoek mezelf elke dag, als ik rap, bewijs ik het aan jou

Ik zal mijn strijd verliezen als mijn veer geen groef meer heeft

De anorak in de wind, pet op de cerebrale box

DEF zo noemen ze mij, de kleine lokale artiest

Ik ga verdwaasd vooruit in de sneeuwstorm, in de zoeker die je richt

Ik heb goed proza, want daar is mijn leven voor:

Bij geschroefde rap is het normaal dat de stroom wegglijdt

Ik schrijf boeken die ik live lever, ik zet de spanning op

Mijn mond de vulkaan, je spuugt de lava

Mijn rijmpjes regenereren zoals Claire Bennet

Met mijn kliek, als we het roken, is het gras schoon

Ik beoefen een kunst die zichzelf zoekt, waar verloren kunstenaars botsen

Een fruitboom met meer dan duizend takken, waarop Zemmour pist en spuugt,

Een koord dat werd doorgesneden met de bijl van zijn hiphop-moeder

Ik heb het over Franse rap, een aparte kunst, bestaande uit een beat, een verteller

Gemakkelijk toegankelijk, moeiteloos voor slimme en onervaren

Op alle formaten, op alle media, zolang de tekst boekdelen spreekt

Gericht op alle sociale klassen, een bewuste en stabiele kunst

Sinds kind aanwezig in elk rek of op elke tafel

Het wordt solo, binnen of met anderen beoefend

Buitenshuis, luister op elk moment, in luidsprekers of hoofdtelefoon

Vroeger was het niet beter, het is oud geworden als een Saint Emilion

Nieuw als een Beaujolais, niet de oude doen, proost mino

Over het algemeen is hij aan de linkerkant de woordvoerder van de kinderen

Soms beledigend, alternatief voor schieten in de politie

Hij pakte mijn hand toen ik jong was, nu werken we samen, we verzetten ons

We willen elke dag meer en meer, blij of verdrietig

Knippen of gladstrijken, Oxmo blijft mijn Barry White, Arsenic mijn politieband

Pet ondersteboven, ik geef geen fuck om Nikes

Beweging zo jong, dus slechts een paar legendes

Placebo van mijn mensen of in ieder geval die van mijn mensen

Generatie met gloeiende ogen, op zoek naar het alternatief tussen tillen

verandert en tize

Sommigen hebben niet meer de keuze te veel neigingen

Aangetrokken door ondeugd als een magneet, op de vlucht voor de gewone dood

Gierig voor meer demente sensaties, persoonlijk voor mij is het de verslaving van woorden