Time for Bedlam - Deep Purple

Descending the cold steps of the institution for the politically insane

Never to be seen again

Saying farewell to daylight

From henceforth I shall rot in a stinking bed of wet straw

Right from the ashes of life I learned to behave

What to believe, what not to say, from cradle to grave

Ah, like a good little slave

Sucking my milk from the venomous tit of the state

This clearly designed to suppress every thought of escape

Ah, I surrender to fate

No pity, no pity

Don’t want no pity for me in this filthy cell

I’ll see you in hell

See you in hell

Frozen in time, I’m a specimen pinned to my throne

With an army of butterflies pilloried placid and prone

Ah, we were never alone

No pity, no pity

Don’t want no pity for me in this filthy cell

I’ll see you in hell

After centuries of living with nothing but my convictions

Broken fingers clawing through the walls of my incarceration

Escaping the clutches of eternal damnation

I was justified

De koude trappen afdalen van het instituut voor politiek gestoorden

Om nooit meer gezien te worden

Afscheid nemen van daglicht

Van nu af aan zal ik wegrotten in een stinkend bed van nat stro

Meteen uit de as van het leven heb ik geleerd me te gedragen

Wat te geloven, wat niet te zeggen, van de wieg tot het graf

Ah, als een goede kleine slaaf

Mijn melk zuigen aan de giftige tiet van de staat

Dit is duidelijk ontworpen om elke gedachte aan ontsnapping te onderdrukken

Ah, ik geef me over aan het lot

Geen medelijden, geen medelijden

Wil geen medelijden met mij in deze smerige cel

Ik zie je in de hel

Tot ziens in de hel

Bevroren in de tijd, ik ben een exemplaar vastgemaakt aan mijn troon

Met een leger van vlinders kalm en gevoelig aan de schandpaal

Ah, we waren nooit alleen

Geen medelijden, geen medelijden

Wil geen medelijden met mij in deze smerige cel

Ik zie je in de hel

Na eeuwen van leven met niets anders dan mijn overtuigingen

Gebroken vingers die door de muren van mijn opsluiting klauwen

Ontsnappen aan de klauwen van de eeuwige verdoemenis

Ik was gerechtvaardigd