Let The Truth Sting - David Gray, Mark Smith, Neill Maccoll

The hour is out of joint

Black sun has risen

And the river of words

Is flowing on through

The cages of tradition

And they’re handing out emptiness

We’ll take it cos it’s given

Free with this plastic innocence

And these standards of living

Questions lighted questions

Burnin' holes into my head

Hanging like shadows o’er the sun

Staring out like the eyes of the dead

And sometimes my soul flickers

When the wind of change blows cold

Over the mire of repetition

Down the corridors of rigmarole

What I say, what I think

What I put down in ink

I’m only trying to find a way to understand

And I mean no harm

I’m just searching for calm

In the storm of mankind

Do you find it there

In the sea of faces

That drowns you everyday

Or in the silence and rubble and empty spaces

Where children and rottweilers play

Is it buried in the praise

Given so cheap

With a meaningless movement of the jaws

In the looking glass

That flatters you

Or in the rattle of hollow applause

Blind circle, moon and sun body willing, mind undone

One pain ending while another begins

Lies, ruin disease

Into wounds like these

Let the truth sting

From the hub to the limit

Through the urban hollows

Out into the poles of the extreme

To echo through the numbness

Of these godless minutes

In the shadow of delusion’s regime

And here watching the night

As it opens like a flower

And the day starts to rust

Feeling time pound

Like a silent hammer

On this empire of dust

And I’m thinking bout the bullet

And the TV screen, the dollar, and the clenched fist

And if we’re searching for peace

How come we still believe

In hatred as the catalyst

Oh through the borderline

In front and behind

One pain ending

While another begin

Lies, ruin disease

Into wounds like these

Het uur is niet meer samen

Zwarte zon is opgekomen

En de rivier van woorden

Stroomt door

De kooien van de traditie

En ze delen leegte uit

We nemen het omdat het is gegeven

Gratis met deze plastic onschuld

En deze levensstandaarden

Vragen verlichte vragen

Brandende gaten in mijn hoofd

Hangend als schaduwen boven de zon

Starend als de ogen van de doden

En soms flikkert mijn ziel

Wanneer de wind van verandering koud waait

Over de modder van herhaling

Door de gangen van rigmarole

Wat ik zeg, wat ik denk

Wat ik in inkt heb gezet

Ik probeer alleen een manier te vinden om het te begrijpen

En ik bedoel geen kwaad

Ik ben gewoon op zoek naar rust

In de storm van de mensheid

Vind je het daar?

In de zee van gezichten

Dat verdrinkt je elke dag

Of in de stilte en puin en lege ruimtes

Waar kinderen en rottweilers spelen

Is het begraven in de lof?

Zo goedkoop aangeboden

Met een zinloze beweging van de kaken

In de spiegel

Dat vleit je

Of in het geratel van een hol applaus

Blinde cirkel, maan en zon lichaam gewillig, geest ongedaan gemaakt

De ene pijn eindigt terwijl de andere begint

Leugens, ruïneer ziekte

In wonden als deze

Laat de waarheid prikken

Van de hub tot de limiet

Door de stedelijke holtes

Uit in de polen van het extreme

Om door de gevoelloosheid heen te echoën

Van deze goddeloze minuten

In de schaduw van het regime van waanvoorstellingen

En hier kijken naar de nacht

Zoals het zich opent als een bloem

En de dag begint te roesten

Tijd voelen aankomen

Als een stille hamer

Op dit rijk van stof

En ik denk aan de kogel

En het tv-scherm, de dollar en de gebalde vuist

En als we op zoek zijn naar vrede

Hoe komt het dat we nog steeds geloven?

In haat als de katalysator

Oh door de grens

Voor en achter

Een pijn eindigend

Terwijl een ander begint

Leugens, ruïneer ziekte

In wonden als deze