Seventeen - Dave Barnes

She bought a ticket on a midnight train

To a place she’d never leave again

She blamed it all on her daddy’s sins

I blamed it all on me

And I was just a foolish boy

It was love enough to fill the void

Said the words to hear the noise

It was deafening

I never knew that things would change

What we were then, what we became

Oh, we were seventeen

They found her there late that night

On a bed under hotel lights

Trying to make a couple wrong things right

Start over clean

She never did say goodbye

I never did apologize

I knew the words, but I could not lie

I just watched her leave

Watched her leave

I never knew that things would change

What we were then, what we became

Oh, we were seventeen

We wasted time, we wasted tears

We waved goodbye to golden years

Oh, we were seventeen

Beneath the wreckage there’s a reason, a reason

Something they looked so hard to see

I took and placed the blame

But still I feel the same

Someone just say it wasn’t me

I don’t think about her like I should

I used to try but it did no good

She’d forgive me if she only could

We were seventeen

Ze kocht een kaartje in een middernachttrein

Naar een plek waar ze nooit meer weg zou gaan

Ze gaf de schuld aan de zonden van haar vader

Ik gaf de schuld allemaal aan mij

En ik was gewoon een dwaze jongen

Het was liefde genoeg om de leegte te vullen

Zei de woorden om het geluid te horen

Het was oorverdovend

Ik heb nooit geweten dat dingen zouden veranderen

Wat we toen waren, wat we werden?

Oh, we waren zeventien

Ze vonden haar daar laat die avond

Op een bed onder hotelverlichting

Proberen om een ​​paar verkeerde dingen goed te maken

Begin opnieuw schoon

Ze heeft nooit afscheid genomen

Ik heb me nooit verontschuldigd

Ik kende de woorden, maar ik kon niet liegen

Ik zag haar net vertrekken

Zag haar vertrekken

Ik heb nooit geweten dat dingen zouden veranderen

Wat we toen waren, wat we werden?

Oh, we waren zeventien

We verspilden tijd, we verspilden tranen

We zwaaiden de gouden jaren vaarwel

Oh, we waren zeventien

Onder het wrak zit een reden, een reden

Iets wat ze zo moeilijk zagen om te zien

Ik nam en legde de schuld

Maar toch voel ik hetzelfde

Iemand zegt gewoon dat ik het niet was

Ik denk niet aan haar zoals ik zou moeten

Ik heb het geprobeerd, maar het heeft geen goed gedaan

Ze zou het me vergeven als ze dat maar kon

We waren zeventien