Solfernus' Path - Darzamat

His numb fingers clenched around infamy

The blurry transparencies of misty dreams

Washed his atrocious soul

Praised for his vaulting pride and sinister hubris

Betrothed to a doomed song of darkness stronger than god himself

He disavowed his soul for ages

Hoisted the sails when the storm started its mournful lament

He stepped forward, silent, lightnings in his eyes

The sons of men on the brink of death

How much they suffered looking at his mysterious glare

And the heavens in their eyes faded, the day darkened

The shadow swelling casting its black wing

Like the flame fluttering in the wind

Panting with bitterness

Entombed in a smoking urn

He descended into the dark abyss of spectres

Dimmed are the sepulchral candles

With a cunning gesture of his crooked hands

Immune to the stare of those piercing eyes

The king of chaos merges into gloom

Zijn gevoelloze vingers gebald rond schande

De wazige transparanten van mistige dromen

Zijn gruwelijke ziel gewassen

Geprezen om zijn gewelfde trots en sinistere overmoed

Verloofd met een gedoemd duister lied dat sterker is dan god zelf

Hij heeft zijn ziel eeuwenlang verloochend

Hesde de zeilen toen de storm zijn treurige klaagzang begon

Hij stapte naar voren, stil, bliksemschichten in zijn ogen

De zonen der mensen op het randje van de dood

Hoeveel hebben ze geleden toen ze naar zijn mysterieuze blik keken?

En de hemel in hun ogen vervaagde, de dag werd donker

De schaduwzwelling werpt zijn zwarte vleugel

Zoals de vlam die in de wind fladdert

Hijgen van bitterheid

Begraven in een rookurn

Hij daalde af in de donkere afgrond van spookbeelden

Gedimd zijn de grafkaarsen

Met een sluw gebaar van zijn kromme handen

Immuun voor de blik van die doordringende ogen

De koning van de chaos gaat over in somberheid