Visions of the Dawn - Darkest Era

I walk among these ruins, these ruins of an age

When ancient dreams of splendor came alive

And our hearts thundered like the sound of a thousand men bound for war

As night unfolds I’m haunted by a sleepless dream

Until the flames of the dawn break the sky

Once more I long for visions of the dawn

Footsteps of the fallen echo round me where I stand

We are bound in sorrow and in grief

Eternal twilight under light of an evening star

We forever chase the fading star

Troubled are the dreams of those whose days are these

When darkness grips us all within its mire

And though our hearts may long to return

In memories of the past we cannot dwell

Wandering ever onward like those who went before

I’ve tasted all that bitterness has to offer

But though our hearts may lie in ruin

Strength and iron will shall see us through

Ik loop tussen deze ruïnes, deze ruïnes van een tijdperk

Toen oude dromen van pracht tot leven kwamen

En onze harten bonsden als het geluid van duizend mannen op weg naar oorlog

Terwijl de nacht zich ontvouwt, word ik achtervolgd door een slapeloze droom

Tot de vlammen van de dageraad de lucht breken

Nogmaals verlang ik naar visioenen van de dageraad

Voetstappen van de gevallen echo om me heen waar ik sta

We zijn gebonden in verdriet en in verdriet

Eeuwige schemering onder het licht van een avondster

We achtervolgen voor altijd de vervagende ster

Verontrust zijn de dromen van degenen wiens dagen deze zijn

Wanneer de duisternis ons allemaal in zijn slijk grijpt

En hoewel ons hart ernaar verlangt om terug te keren

In herinneringen aan het verleden kunnen we niet stilstaan

Steeds verder dwalend zoals degenen die ervoor gingen

Ik heb alles geproefd wat bitterheid te bieden heeft

Maar ook al ligt ons hart misschien in puin

Kracht en ijzeren wil zullen ons erdoorheen helpen