The Last Caress of Light Before the Dark - Darkest Era

A shadow creeps across the land

The light begins to weaken

On this bitter earth I stand

Alone, weary and forsaken

Majestic silence of the sea

It guides me as I roam

Remorseful thoughts sweep through me

I’ve strayed so far from home

What curse is this that dwells in me?

That holds my heart from beating free

The stinging bite of winters call

A beauty lost once and for all

As the waters lash against my body

A siren calls from the deep

Echoes of foreboding, pierces through my

Soul

There is no time, no time for turning back

What has led me here, to the edge of reason

Where weakness haunts the mind and

Plagues the soul

I wither under tongues of fire

I never thought this day would ever come

The last caress of light before the dark

A tempest lures me into the chasm of death

Blood roars and ravens soar above me

They summon me into a realm of fear

Wretched faith clings to my shackled hope

The last caress of light before the dark

So far I’ve sought, so long I’ve fought

The land is seared with sorrows past

And if I should die upon this day

Then let the spirits guide me home

The last caress of light before the dark

Een schaduw kruipt over het land

Het licht begint te verzwakken

Op deze bittere aarde sta ik

Alleen, vermoeid en verlaten

Majestueuze stilte van de zee

Het leidt me terwijl ik ronddwaal

Berouwvolle gedachten schieten door me heen

Ik ben zo ver van huis afgedwaald

Welke vloek is dit die in mij woont?

Dat weerhoudt mijn hart ervan vrij te kloppen

De stekende beet van de winter roept:

Een schoonheid voor eens en altijd verloren

Terwijl de wateren tegen mijn lichaam klotsen

Een sirene roept vanuit de diepte

Echo's van onheil, doorboort mijn

Ziel

Er is geen tijd, geen tijd om terug te keren

Wat heeft me hierheen geleid, tot aan de rand van de rede?

Waar zwakte de geest achtervolgt en

Pest de ziel

Ik verdor onder tongen van vuur

Ik had nooit gedacht dat deze dag ooit zou komen

De laatste streling van het licht voor het donker

Een storm lokt me in de afgrond van de dood

Bloed brult en raven zweven boven mij

Ze roepen me op in een rijk van angst

Ellendig geloof klampt zich vast aan mijn geketende hoop

De laatste streling van het licht voor het donker

Tot nu toe heb ik gezocht, zo lang heb ik gevochten

Het land is dichtgeschroeid met verdriet uit het verleden

En als ik op deze dag zou sterven

Laat de geesten me dan naar huis leiden

De laatste streling van het licht voor het donker