Amethyst - Curses

This will never be what you want it to be, it’s bigger than what we conceive

The warmth of love, destined to dust, one with the waves of clarity

Soaring into infinity, I know that you hear me, I feel you are with me

Out and into eternity —

One with the unity of energy

Through this life, this journey, I carry your soul

And open my arms to welcome the unknown

The morning air, the blinding sun

The breath of god takes form in radiant still stone

The petrichor that carries the world as grama and clay bares below my skin

You gave me life and fought until the end, and I’ll follow this path and I’ll

never give in

Eyes on the blue bound sky, leaving behind the illusion of time

Stillness in motion, the culmination of the present moment

This is not the end, Connections repeatedly writhe towards the wire.

So breathe with the earth and attend the birds that sing heaven’s embrace of

peace as one

I know you feel it.

Enertias wake.

The grappling motion is mine to take

I try to define the fabric of the divine, when I shed this skin I will take you

in

(Take you in.)

The morning air, the blinding sun

The breath of god takes form in radiant still stone

Dit zal nooit zijn wat je wilt, het is groter dan wat we bedenken

De warmte van liefde, bestemd tot stof, één met de golven van helderheid

Zwevend tot in het oneindige, ik weet dat je me hoort, ik voel dat je bij me bent

Uit en in de eeuwigheid —

Eén met de eenheid van energie

Door dit leven, deze reis, draag ik je ziel

En open mijn armen om het onbekende te verwelkomen

De ochtendlucht, de verblindende zon

De adem van god neemt vorm aan in stralende, stille steen

De petrichor die de wereld als grama en klei onder mijn huid draagt

Je gaf me het leven en vocht tot het einde, en ik zal dit pad volgen en ik zal

nooit toegeven

Ogen gericht op de blauwe lucht, de illusie van tijd achterlatend

Stilte in beweging, het hoogtepunt van het huidige moment

Dit is niet het einde, Connections kronkelt herhaaldelijk naar de draad.

Dus adem met de aarde en woon de vogels bij die de hemelse omhelzing zingen van

vrede als één

Ik weet dat je het voelt.

Enertia wordt wakker.

De grijpbeweging is aan mij om te nemen

Ik probeer de stof van het goddelijke te definiëren, wanneer ik deze huid afwerp, zal ik je meenemen

in

(Neem je mee naar binnen.)

De ochtendlucht, de verblindende zon

De adem van god neemt vorm aan in stralende, stille steen