La vetrina delle bambole - I Cugini Di Campagna

Io, un giorno la vedrò

e baciandole le dita

l’accosteròal mio petto

e dopo le dirò, che quel suo calvario non esiste più.

Sai, la mia severità

forse, èstata troppo grande

e le ferite, dei tuoi polsi, asciugherò.

Dàmmi il tempo amore ed io le pagherò.

E il mio fiato ti riscalderà

le mani tue son gelide.

E il sudore mio ti apparterrà

il buon senso mi darà, la giusta volontà.

La tua fronte scotta, sai?

Già, sei magra come un chiodo

e le tue rughe sono adesso un pòdi più.

Dàmmi il braccio amore, perchètu sei tu.

La vetrina delle bambole

mi ha scosso un pò, perdonami.

E quel gioco delle immagini

che filtra su di me, un’ombra che non c'è.

Ik, op een dag zal ik het zien

en kuste haar vingers

Ik zal het naar mijn borst brengen

en daarna zal ik je vertellen dat haar beproeving niet meer bestaat.

Weet je, mijn ernst

misschien was het te groot

en de wonden van je polsen zal ik drogen.

Geef me tijd, liefde, en ik zal ervoor betalen.

En mijn adem zal je verwarmen

je handen zijn koud.

En mijn zweet zal van jou zijn

gezond verstand zal me de juiste wil geven.

Je voorhoofd is heet, weet je?

Ja, je bent zo mager als een spijker

en je rimpels zijn nu een beetje meer.

Geef me je arm, liefje, want jij bent het.

De poppenvitrine

schudde me een beetje, vergeef me.

En dat spel van beelden

die over mij heen filtert, een schaduw die er niet is.