Il seminatore - I Cugini Di Campagna

C’era un uomo, che in una lunga vita,

aveva con fatica mantenuto, la sua vecchia casa.

Quest’uomo, traeva il suo domani

dalla forza delle mani, lavorando fino al tramonto.

L’amore, lo aveva conosciuto

per una donna che in fondo, era una cara compagna.

Ma la terra, che ancora seminava,

era quello che amava, di piy al mondo.

Quando, un giorno fu sepolto

e in cielo venne accolto, era stanco e ancora un po' sudato.

Nel volto, e in quella sua espressione,

c’era tanta delusione, per la sua terra, che gli era stata ingrata.

Allora, un angelo che lo vide

sereno gli sorrise, lo prese per la mano.

Gli disse: «.vedi, i calli del tuo lavoro,

qui sono il tuo decoro, la prova che hai pagato?»

«Il sangue che ho versato!»

Er was een man, die in een lang leven,

hij had geworsteld om zijn oude huis te behouden.

Deze man tekende zijn morgen

door de kracht van de handen, werkend tot zonsondergang.

Liefs, ze had hem gekend

voor een vrouw die toch een dierbare metgezel was.

Maar de aarde, die hij nog zaaide,

hij was degene van wie hij hield, het meest ter wereld.

Toen hij op een dag werd begraven

en in de hemel werd hij verwelkomd, hij was moe en nog een beetje bezweet.

In het gezicht, en in die uitdrukking van zijn,

er was zoveel teleurstelling over zijn land dat het hem ondankbaar was geweest.

Toen, een engel die hem zag

sereen glimlachte naar hem, pakte zijn hand.

Hij zei tegen hem: "zie je, de likdoorns van je werk,

hier is je decorum, bewijs dat je betaald hebt?"

"Het bloed dat ik vergoot!"