Festa - I Cugini Di Campagna

Sono tornato a casa mia, svegliati Maria

sono qua in mezzo alla via, tu mi devi sentire.

Oggi è festa e tra di noi, tutto deve finire

piange il bambino mio, aprimi.

Fu uno sfizio e una pazzia, quella là per me mi pigliai una «malattia», tu non puoi sapere.

Quanto freddo sto sentendo, fammi riscaldare

nel letto ti ho sognato, aprimi.

La finestra si è illuminata, e mi appari tu tieni in braccio una creatura, non ne posso più.

Una Madonna illuminata, sopra i vetri tuoi

con una lacrima mi dici: «Vieni su!»

Ik ging terug naar mijn huis, wakker Maria

Ik sta hier midden op straat, je moet me horen.

Vandaag is een feest en tussen ons moet alles eindigen

mijn baby huilt, doe open voor mij.

Het was een opwelling en een waanzin, dat ik daar voor mij een "ziekte" kreeg, je kunt het niet weten.

Hoe koud ik me voel, laat me opwarmen

in bed heb ik van je gedroomd, open me.

Het raam is verlicht en het lijkt alsof je een wezen in je armen houdt, ik kan er niet meer tegen.

Een verlichte Madonna, boven je ramen

met een traan zeg je me: "Kom op!"