Calvary - Crooked Still

There’s a hill lone and grey

In a land far away,

In a country beyond the blue sea;

Where beneath that fair sky,

Went a man forth to die,

For the world and for you and for me.

Oh, it bowed down my heart

And the teardrops will start,

When in memory all the grey hill I see;

For 'twas there on its side

Jesus suffered and died,

To redeem a poor sinner like me.

Behold, faint on the road,

'Neath the world’s heavy load,

Comes a thorn-crowned man on the way;

With a cross, he is bowed,

But still on through the crowd,

He’s ascending that hill lone and grey.

Hark, I hear the dull blow

Of the hammer swung low;

They are nailing my Lord to the tree

And the cross they up-raise

While the multitude gaze

On the blessed Lamb of dark Calvary.

Oh, it bowed down my heart

And the teardrops will start,

When in memory all the grey hill I see;

For 'twas there on its side

Jesus suffered and died,

To redeem a poor sinner like me.

How they mocked him in death

To his last laboring breath,

While His friends sadly wept o’er the way.

But though lonely and faint,

Still no word of complaint

Fell from Him on that hillock of grey.

Then a darkness come down

And the rocks went around,

And a cry pierced the sad-laden air;

'Twas the voice of our King,

Who received death’s dark sting,

All to save us from endless despair.

Let the sun hide its face,

Let the earth reel space,

Over man who their Savior have slain;

But, behold, from the sod

Comes the blessed Lamb of God,

Who was slain, but is risen again.

Oh, it bowed down my heart

And the teardrops will start,

When in memory all the grey hill I see;

For 'twas there on its side

Jesus suffered and died,

To redeem a poor sinner like me.

Er is een heuvel eenzaam en grijs

In een land ver weg,

In een land voorbij de blauwe zee;

Waar onder die schone hemel,

Ging een man uit om te sterven,

Voor de wereld en voor jou en voor mij.

Oh, het boog mijn hart neer

En de tranen zullen beginnen,

Als ik in mijn geheugen alle grijze heuvels zie;

Want 't was daar op zijn kant'

Jezus leed en stierf,

Om een ​​arme zondaar zoals ik te verlossen.

Zie, flauw op de weg,

'Neath de zware last van de wereld,

Komt een man met doornenkroon op de weg;

Met een kruis wordt hij gebogen,

Maar nog steeds door de menigte,

Eenzaam en grijs beklimt hij die heuvel.

Luister, ik hoor de doffe klap

Van de hamer zwaaide laag;

Ze spijkeren mijn Heer aan de boom

En het kruis dat ze opheffen

Terwijl de menigte toekijkt

Op het gezegende Lam van de donkere Golgotha.

Oh, het boog mijn hart neer

En de tranen zullen beginnen,

Als ik in mijn geheugen alle grijze heuvels zie;

Want 't was daar op zijn kant'

Jezus leed en stierf,

Om een ​​arme zondaar zoals ik te verlossen.

Hoe ze hem bespotten in de dood

Tot zijn laatste moeizame ademtocht,

Terwijl Zijn vrienden treurig over de weg huilden.

Maar hoewel eenzaam en zwak,

Nog steeds geen klacht

Viel van Hem op die grijze heuvel.

Dan komt er een duisternis

En de rotsen gingen rond,

En een kreet doorboorde de droevig beladen lucht;

'Twas de stem van onze koning,

Die de donkere angel van de dood ontving,

Alles om ons te redden van eindeloze wanhoop.

Laat de zon zijn gezicht verbergen,

Laat de aarde ruimte rollen,

Over de mens die hun Verlosser heeft gedood;

Maar zie, van de zode

Komt het gezegende Lam van God,

Die werd gedood, maar weer is opgestaan.

Oh, het boog mijn hart neer

En de tranen zullen beginnen,

Als ik in mijn geheugen alle grijze heuvels zie;

Want 't was daar op zijn kant'

Jezus leed en stierf,

Om een ​​arme zondaar zoals ik te verlossen.