Twilight - Corpus Delicti

All is quiet, the motion’s cold

I face the wind as I’m taking the road

I take a breath in the arresting air

From the trees, thousands of voices

And the light goes darker as I walk

As I dream, as I sink, I escape in the night

And watch the others' life

I take a breath in the air

All these moments are doubtful

Like a rose they are bursting to the eye

As I walk in the twilight

There’s a shape now that comes through

There were better times, there bettter times

The eyes wide-open, no more scared of anything

There were better times, there were better times

My look wide-open, slipping to horizon

The weight away from me, I felt as safe as free

I thought the world was half a kind of crazy, gentle heaven

And the noise that I can touch

Gives me flesh creep and terror

As I know I’m undoubtedly alone

In a world that can never give hope

Who cares… Not even you

Reach out your hands I’m down

Alles is stil, de beweging is koud

Ik kijk tegen de wind terwijl ik de weg neem

Ik adem de lucht in

Uit de bomen, duizenden stemmen

En het licht wordt donkerder als ik loop

Zoals ik droom, terwijl ik zink, ontsnap ik in de nacht

En kijk naar het leven van de anderen

Ik adem in de lucht

Al deze momenten zijn twijfelachtig

Als een roos springen ze in het oog

Terwijl ik in de schemering loop

Er is nu een vorm die doorkomt

Er waren betere tijden, er waren betere tijden

De ogen wijd open, nergens meer bang voor

Er waren betere tijden, er waren betere tijden

Mijn blik wijd open, glijdend naar de horizon

Het gewicht weg van mij, ik voelde me zo veilig als vrij

Ik dacht dat de wereld een half soort gekke, zachte hemel was

En het geluid dat ik kan aanraken

Geeft me kippenvel en schrik

Zoals ik weet, ben ik ongetwijfeld alleen

In een wereld die nooit hoop kan geven

Wat maakt het uit... Zelfs jij niet

Reik je handen uit, ik ben down