Staring - Corpus Delicti

I used to take the night when it comes

I used to take the night as it falls

My body enfolded in it’s velvet pall

My bloody thoughts in it’s foggy call

I used to lay down by the hill

And watched the darkness, standing still

My head in pain among the cold

My hands grazed of growing old

I used to wake up with the moon

Praying for the sun to die soon

Lost in the wake of a brand new world

Burying myself in another birth

I’ve tried to run through the tide

But always fell before I fly

I used to get caught in the clouds

With blood on my face, with the strangest smile

Hoping for the wind to carry me away

Wishing for a wave to be another day

I used to climb above the walls

Made by the sound of the voices, cold

I used to try to touch the air

But always found a deep despair

Always lost, bewitched by the night

Deep in a black ocean, scared by the night

Now, I’m fed up with staring

At the black sky, suffering

There’s a coffin, waiting for me somewhere

With nothing to see inside and no reason to stare

I used to sleep close to the stars

But never fell the shining fire

Fighting for the eternal life

Looking for the killing knife

I used to take the night when it comes

I used to take the night as it falls

My body enfolded in it’s velvet pall

My bloody thoughts in it’s foggy call

A wake in a gloomy world

With killing mirrors that never glitter

Now, I’m fed up with staring

At the black sky, suffering

There’s a coffin, waiting for me somewhere

With nothing to see inside and no reason to stare

And devil is waiting for me somewhere

I’m coming I don’t know where

I close the door…

Vroeger nam ik de nacht als die kwam

Ik nam de nacht zoals hij valt

Mijn lichaam gehuld in zijn fluwelen lijkwade

Mijn verdomde gedachten in het mistige gesprek

Ik lag altijd bij de heuvel

En keek naar de duisternis, stilstaand

Mijn hoofd pijn in de kou

Mijn handen schaafden van oud worden

Ik werd altijd wakker met de maan

Bidden dat de zon snel sterft

Verloren in het kielzog van een gloednieuwe wereld

Mezelf begraven in een andere geboorte

Ik heb geprobeerd door het tij te rennen

Maar viel altijd voordat ik vlieg

Ik zat altijd in de wolken

Met bloed op mijn gezicht, met de vreemdste glimlach

Hopend op de wind om me mee te voeren

Ik wens dat een golf weer een dag wordt

Ik klom boven de muren

Gemaakt door het geluid van de stemmen, koud

Ik probeerde de lucht aan te raken

Maar vond altijd een diepe wanhoop

Altijd verloren, betoverd door de nacht

Diep in een zwarte oceaan, bang voor de nacht

Nu ben ik het staren zat

Aan de zwarte lucht, lijden

Er staat een doodskist ergens op me te wachten

Met niets te zien van binnen en geen reden om te staren

Ik sliep dicht bij de sterren

Maar nooit viel het stralende vuur

Vechten voor het eeuwige leven

Op zoek naar het moordmes

Vroeger nam ik de nacht als die kwam

Ik nam de nacht zoals hij valt

Mijn lichaam gehuld in zijn fluwelen lijkwade

Mijn verdomde gedachten in het mistige gesprek

Een wake in een sombere wereld

Met moordende spiegels die nooit schitteren

Nu ben ik het staren zat

Aan de zwarte lucht, lijden

Er staat een doodskist ergens op me te wachten

Met niets te zien van binnen en geen reden om te staren

En de duivel wacht ergens op me

Ik kom eraan, ik weet niet waar

Ik doe de deur dicht…