La gente che resta - Corde Oblique

«Noi altri depintori

abbiamo da parlare con le mani!»

(Annibale Carracci)

Stamane ho incontrato un compagno di scuola

che

non aveva più un nome finora,

ha gli occhi di un padre e somiglia a un pittore

che parla di sé con le mani.

I semplici nomi alle barche di Dio, mentre

i nomi altezzosi alle chiese,

buonsenso alle danze di fanti

bendati

che brindano senza pensare.

Gente che viene, gente che va,

la gente che resta è quella che dà.

L’amico mi parla il suo dialetto

scuro,

madeleine da cui affiora il mio istinto più puro;

giocare col tempo va bene, ma solo se è

come fa un padre col figlio maturo.

Che «dotto» è parola

diversa da «saggio»

credevo di averlo saputo,

lo scrivono i libri, lo dicono

in tanti

lo sanno tutti, ma nessuno.

Gente che viene, gente che va,

la gente che resta è quella che dà…

Le menti più grandi si estinguono, ma soppiantarle saranno adunanze

e stormi di intelligenze «normali»

che,

insieme, già sono geniali.

Gente che viene, gente che va la gente che resta

è quella che dà…

"Wij andere depintori

we moeten met onze handen praten!"

(Annibale Carracci)

Ik heb vanmorgen een klasgenoot ontmoet

Dat

had tot nu toe geen naam,

hij heeft de ogen van een vader en ziet eruit als een schilder

met zijn handen over zichzelf praten.

De eenvoudige namen voor de boten van God, terwijl

de hooghartige namen aan de kerken,

gezond verstand voor infanteriedansen

geblinddoekt

die proosten zonder na te denken.

Mensen die komen, mensen die gaan,

de mensen die overblijven zijn degenen die geven.

De vriend spreekt zijn dialect tegen mij

donker,

madeleine waaruit mijn puurste instinct voortkomt;

spelen met de tijd is prima, maar alleen als dat zo is

zoals een vader doet met een volwassen zoon.

Wat een "geleerd" is een woord

anders dan "wijs"

Ik dacht dat ik het wist,

de boeken schrijven het, ze zeggen het

veel

iedereen weet het, maar niemand.

Mensen die komen, mensen die gaan,

de mensen die overblijven zijn degenen die geven ...

De grootste geesten sterven uit, maar ze verdringen zullen ontmoetingen zijn

en zwermen "normale" intelligenties

Dat,

samen zijn ze al briljant.

Mensen die komen, mensen die gaan, mensen die blijven

is wat geeft...