The Saddest Day - Converge

And we won’t be breathing in that same sun again

None of this will ever surface again

How we get older, how we forget about each other

And the angel falls to the sky

Raised and coiled she blessed this day she did

And it rings our ears

She rarely flies anymore, burden broke her wings

And I know this ghost, I have seen it before

Young it is the dying too fast, too soon, I’ll be okay

The air thins in the quick and our lips move but we hear no sound

She whispered «Every time you justify, another good in you dies»

Your faith and fear seared me, and love and you pull all the right strings

«How we get older, how we forget about each other», she said

Entwined within the sadder of days.

En we zullen diezelfde zon niet meer inademen

Niets van dit alles zal ooit weer naar boven komen

Hoe we ouder worden, hoe we elkaar vergeten

En de engel valt naar de hemel

Opgeheven en opgerold zegende ze deze dag dat ze dat deed

En het klinkt ons in de oren

Ze vliegt zelden meer, last brak haar vleugels

En ik ken deze geest, ik heb hem eerder gezien

Jong, het is de dood te snel, te snel, het komt goed met me

De lucht wordt snel dunner en onze lippen bewegen, maar we horen geen geluid

Ze fluisterde «Elke keer dat je rechtvaardigt, sterft er een ander goed in je»

Je geloof en angst schroeiden me, en liefde en je trekt aan de juiste touwtjes

«Hoe we ouder worden, hoe we elkaar vergeten», zei ze

Verstrengeld in de treurigere dagen.