The Bite - Comus

The wolf’s laugh eerie cracks the humid night air

The rabbit freezes the fox in his lair

The owl hoots shrilly searching the dark

The moon white flangs through the trees tall and stark

Who would emerge on a night like this

Who would loose his bonds and greet the air with a hiss

The battered Christian bow his head in despair

The crown of sharp thorns revealed 'neath his hair

His scrawny body worn thin by the trial

Stands taut and painful on the pilgrim’s last mile

A million fleshy things converge upon the spot

His eye retort the atmosphere is hot

The wolf sniffs ivory fanged he bristles up his spine

The fox smiles knowingly but dares not step out of line

Through the twisting crushing silence the broken Christian creeps

Each footstep like a thunderclap amongst the trunky deeps

No bird makes sound no creature moves to break the gripping air

And the Christian he raises his hand up to his mouth

But for a whisper he cannot dare

The Christian wakes trembling with sweat

The cell’s dark walls stony and wet

Metallic echoes as the bolts are drawn back

The doors swing inwards dull light through the crack

The jailer looks indifferent to him

A routine morning martyr’s death for him

A misty cold sad morning greets the Christian’s haggard grin

The rope is slung and the noose is tied, and Christian’s neck is thin

The block is raised he stands erect, the rope beneath his chin

They pull the block and the Christian drops

He hangs above the sin

De lach van de wolf griezelig barst de vochtige nachtlucht

Het konijn bevriest de vos in zijn hol

De uil joelt schril in het donker

De maan wit fladdert door de bomen hoog en grimmig

Wie zou er op een nacht als deze tevoorschijn komen?

Wie zou zijn boeien kwijtraken en de lucht met een sisser begroeten?

De mishandelde christen buigt zijn hoofd in wanhoop

De kroon van scherpe doornen onthuld 'onder zijn haar'

Zijn magere lichaam, dun afgesleten door de rechtszaak

Staat strak en pijnlijk op de laatste mijl van de pelgrim

Een miljoen vlezige dingen komen op de plek samen

Zijn oog repliceert de sfeer is heet

De wolf snuift ivoortanden, hij steekt zijn ruggengraat op

De vos lacht veelbetekenend, maar durft niet uit de pas te lopen

Door de kronkelende verpletterende stilte kruipt de gebroken christen

Elke voetstap als een donderslag in de diepe diepten

Geen vogel maakt geluid, geen schepsel beweegt om de grijplucht te breken

En de christen heft zijn hand op naar zijn mond

Maar voor een fluistering durft hij niet

De christen wordt bevend van het zweet wakker

De donkere muren van de cel zijn steenachtig en nat

Metaal echo's als de bouten worden teruggetrokken

De deuren zwaaien naar binnen dof licht door de kier

De cipier kijkt onverschillig naar hem toe

Een routine ochtend martelaarsdood voor hem

Een mistige koude droevige ochtend begroet de verwilderde grijns van de christen

Het touw is opgehangen en de strop is vastgebonden, en de nek van Christian is dun

Het blok is opgeheven, hij staat rechtop, het touw onder zijn kin

Ze trekken de blokkade op en de christen valt neer

Hij hangt boven de zonde