The Shadowsphere - Comaduster

Now we’ve crossed that line

Hope you’ve no regrets

'Cause we’re not turning back

We’ve left them behind

I knew The Void would come to be

Never thought that it would shape me

Now I’ve seen your light slow

And fold in shadow to the always, in between everything, all or nothing is

Safe

From ending, it was defined by me and you

Fold in shadow to the always

In between everything, all or nothing can change

Ascending only would curve right back to you

Hold your pattern through the spiral

Thread your strands and I will find you there

Your dot recedes

To the farthest point

As the voices I hear become the phantoms we both show

Through The Shadowsphere, through the horizon pulling out

I couldn’t watch you spin forever and never reach for your hand

Why would I want to live forever if I’d never see you again?

Safe

From ending, it was defined by me and you

Fold in shadow to the always

In between everything, all or nothing will change

Ascending only would curve right back to you

The universe I promised to

Preserve when I had abandoned you

Voices I hear are the phantoms we both show

Through The Shadowsphere from the horizon blowing out

Voices I hear are the phantoms we both show

Through The Shadowsphere from the horizon blowing out

Fraying are the strands we chose

Dimly

Now I’ve seen your light slow

And fold in shadow to the always, in between everything, all or nothing is

Safe to be divided souls

As folded shadows sharing solace, in between everything, all or nothing

Now I’ve seen your light slow

And fold in shadow to the always, in between everything, all or nothing is

Safe to be divided souls

As folded shadows sharing solace, in between everything, all or nothing

(As folded shadows sharing solace, in between everything, all or nothing)

(As folded shadows sharing solace, in between everything, all or nothing)

(As folded shadows sharing solace, in between everything, all or nothing)

Nu hebben we die grens overschreden

Ik hoop dat je geen spijt hebt

Omdat we niet teruggaan

We hebben ze achtergelaten

Ik wist dat The Void zou komen

Nooit gedacht dat het me zou vormen

Nu heb ik je licht langzaam gezien

En vouw in de schaduw naar het altijd, tussen alles, alles of niets is

Veilig

Vanaf het einde werd het bepaald door mij en jij

Vouw in de schaduw naar het altijd

Tussen alles kan alles of niets veranderen

Alleen oplopend zou direct terug naar jou buigen

Houd je patroon door de spiraal

Rijg je strengen in en ik zal je daar vinden

Je punt wijkt af

Naar het verste punt

Terwijl de stemmen die ik hoor de spoken worden die we allebei laten zien

Door The Shadowsphere, door de horizon die naar buiten trekt

Ik zou je niet voor altijd kunnen zien draaien en nooit naar je hand kunnen grijpen

Waarom zou ik voor altijd willen leven als ik je nooit meer zou zien?

Veilig

Vanaf het einde werd het bepaald door mij en jij

Vouw in de schaduw naar het altijd

Tussen alles door verandert alles of niets

Alleen oplopend zou direct terug naar jou buigen

Het universum dat ik beloofd heb

Bewaar toen ik je had verlaten

Stemmen die ik hoor zijn de spoken die we allebei laten zien

Door The Shadowsphere vanaf de horizon die uitwaait

Stemmen die ik hoor zijn de spoken die we allebei laten zien

Door The Shadowsphere vanaf de horizon die uitwaait

Rafelen zijn de draden die we hebben gekozen

vaag

Nu heb ik je licht langzaam gezien

En vouw in de schaduw naar het altijd, tussen alles, alles of niets is

Veilig om verdeelde zielen te zijn

Als gevouwen schaduwen die troost delen, tussen alles, alles of niets

Nu heb ik je licht langzaam gezien

En vouw in de schaduw naar het altijd, tussen alles, alles of niets is

Veilig om verdeelde zielen te zijn

Als gevouwen schaduwen die troost delen, tussen alles, alles of niets

(Als gevouwen schaduwen die troost delen, tussen alles, alles of niets)

(Als gevouwen schaduwen die troost delen, tussen alles, alles of niets)

(Als gevouwen schaduwen die troost delen, tussen alles, alles of niets)