Twenty Years and Change - Collin Raye

Jim played piano in a band called 'Angry Witness'

Out to fight the system in the fall of '81

Like all his friends he felt peace

Could we have for the askin'

It was just a matter of convincing the old ones

They broke up on John and Yoko’s anniversary

Went seperate ways like most bands do

Same ol' frustration when they saw

The times were not a-changin'

Jim warmed up to the cold hard truth

Jim plays piano, a simple weekend warrior

At a cosy little mad spot just a few blocks from his home

He wakes up every mornin', has breakfast with his children

Sweet wife smilin' at him, thinks how good my life’s become

This past Thursday was their 14th anniversary

Owned their own sweet home since '92

Monday through Firday

He sells those new lots off the highway

Wreith on the door, Red, White and Blue

Sometimes he wonders how did one man get so lucky

And what happend to his anger and his vow to heal the world

In just over two decades he has watched the earth revolvin'

Now just simple problem solvin', twenty years and change

How long did I love you before my heart stopped breakin'

Since the night I stood there shakin' when you ran out of my life

Now I think it’s time I told you, even if you show no interest

How I came to feel forgiveness and finally set things right

It was twenty years, two months and five day this December

You wiped your shoes off on my heart

Hard to be realistic to betray a kid so idealistic

Flames of faith put out in the dark

Then one cold mornin' a real live frosty Friday

I turned to the pain beside me and I realized it was gone

I tore up all your pictures, never thinkin you might find me

Time to put that junk behind me and wonder why it took so long

Now here you stand on what would be our anniversay

Tellin' me how tough life’s been on you

No satisfaction for I realized we’ve lost all attraction

Movin' on is all that’s left to do

God, I feel so foolish for what seemed so devastatin'

And the love I had for hatin', was a tragic waste of time

Somehow I feel like laughin' with that free weight lifted from me

Oh, how wisdom does become me

Twenty years and change

Jim speelde piano in een band genaamd 'Angry Witness'

Uit om het systeem te bestrijden in de herfst van '81

Net als al zijn vrienden voelde hij vrede

Kunnen we om de vraag

Het was gewoon een kwestie van de oude te overtuigen

Ze gingen uit elkaar op de verjaardag van John en Yoko

Ging uit elkaar zoals de meeste bands doen

Dezelfde frustratie toen ze het zagen

De tijden waren niet aan het veranderen

Jim warmde zich op voor de koude harde waarheid

Jim speelt piano, een eenvoudige weekendkrijger

Op een gezellige, gekke plek op slechts een paar blokken van zijn huis

Hij wordt elke ochtend wakker, ontbijt met zijn kinderen

Lieve vrouw die naar hem lacht, bedenkt hoe goed mijn leven is geworden

Afgelopen donderdag was hun 14e verjaardag

Bezaten hun eigen zoete huis sinds '92

Maandag tot en met vrijdag

Hij verkoopt die nieuwe kavels langs de snelweg

Krans op de deur, rood, wit en blauw

Soms vraagt ​​hij zich af hoe een man zoveel geluk heeft gehad?

En wat gebeurde er met zijn woede en zijn gelofte om de wereld te genezen?

In iets meer dan twee decennia heeft hij de aarde zien draaien

Nu gewoon simpele problemen oplossen, twintig jaar en verandering

Hoe lang hield ik van je voordat mijn hart stopte met breken

Sinds de nacht dat ik daar stond te trillen toen je uit mijn leven liep

Nu denk ik dat het tijd is dat ik het je vertel, zelfs als je geen interesse toont

Hoe ik vergeving kreeg en eindelijk dingen rechtzette

Het was deze december twintig jaar, twee maanden en vijf dagen

Je veegde je schoenen van mijn hart

Moeilijk om realistisch te zijn om een ​​zo idealistisch kind te verraden

Vlammen van geloof gedoofd in het donker

Dan op een koude ochtend een echte live ijzige vrijdag

Ik wendde me tot de pijn naast me en ik realiseerde me dat het weg was

Ik heb al je foto's verscheurd, nooit gedacht dat je me zou vinden

Tijd om die rotzooi achter me te laten en me af te vragen waarom het zo lang duurde

Nu sta je hier op wat zou onze verjaardag zijn

Vertel me hoe zwaar het leven voor je is geweest

Geen tevredenheid want ik realiseerde me dat we alle aantrekkingskracht verloren hebben

Doorgaan is het enige dat u nog hoeft te doen

God, ik voel me zo dwaas voor wat zo verwoestend leek

En de liefde die ik had voor hatin', was een tragische verspilling van tijd

Op de een of andere manier heb ik zin om te lachen met dat vrije gewicht dat van me is afgevallen

Oh, hoe wijsheid wordt mij

Twintig jaar en verandering