Sanansaattaja - Cmx

Mitäennen olin joskus, kerran, kautta aikojen,

läpi pettymysten metsäin sama, melkein ikuinen,

nyt on mennyt, laonnut ja tuuliin karistautunut,

puristunut tyhjiin, rauennut ja mennyt menojaan.

Lähemmäksi salaisuutta, lähemmäksi totuutta,

lähemmäksi maailmalta salattua sydäntä

luulin tekeväni matkaa avainnippu kädessäni,

väärät oli avaimet ja portti toisaalla.

Silti enpäosaa, enpätaida vieläluovuttaa,

etsiminen, kaipaus, saa ravinnoksi riittää.

Tuiskussa kun hiukkastuulten kantaa myrskylyhtyään

kerran kotvan tuntee vieraan läheisyyden sisällään.

Tasangolla, jollain, ajatuksin hedelmättömin,

pinnistelen rauniolla, vettäjos vain löytäisin,

hengen, jonka tiedän, luotan, yhäjossain elävän

kangastuksen, edes, jonka luokse turvaan paeta-

Ihoon oli kirjoitettu näkymätön raamattu,

lukea en osaa, enkätulkita sen merkintöjä.

Joku ehkäkulkenut on loppuun polun toivion,

risteyksiin ripotellut laulut, jotka totta on.

Wat ik ooit was, ooit, door de eeuwen heen,

door de bossen van teleurstelling dezelfde, bijna eeuwige,

nu is het weg, het wordt verzwolgen in de wind,

leeggeperst, tot stilstand gekomen en ten koste van hem gegaan.

Dichter bij het geheim, dichter bij de waarheid,

dichter bij een hart verborgen voor de wereld

Ik dacht dat ik een reis aan het maken was met een sleutelhanger in mijn hand,

de verkeerde waren de sleutels en de poort elders.

Toch, ik weet het niet, ik kan niet opgeven,

zoeken, verlangen, krijgt genoeg te eten.

Een windvlaag wanneer deeltjeswinden een stormlantaarn dragen

eens voelt kotvan de nabijheid van een vreemdeling in zich.

Op een plateau, sommigen, vruchteloos in gedachten,

Ik knijp in de ruïne, als ik het maar kon vinden,

de geest die ik ken, vertrouw en leef

weven, zelfs voor wie de voortvluchtige

Op de huid werd een onzichtbare Bijbel geschreven,

Ik kan niet lezen, ik interpreteer zijn inzendingen niet.

Iemand die misschien het pad van Hoop is gepasseerd,

liedjes gestrooid op kruispunten die waar zijn.