Minne Paha Haudattiin - Cmx

Minne paha haudattiin

Sorahtaa laulu ja pakenee täältä, sen itkun kuulen

viiman meren aavain sanoiks muuttaneen.

Kirkot, temppelit sille rakensin,

petin, kärsin, valhein itseltäni suojelin.

Oikeinko rakastin vai kuten lauluissa

korvaten herkkyyttävoimalla, tahdolla.

Hiljaisuutta kieleksi luulin,

kaiken kuulin muka aina ihan sanomattakin.

Etsin suuntaa suunnatonta,

ikuisuuden meren rantaan hiekan päälle talon rakensin:

Minne paha haudattiin,

sinne minut haudatkaa.

Alämene — nyt kun se tuntuu

pahemmalta — kuin kuolla kesken

painajaisen — jossa ei oo

mitään hyvää- tehnyt kellekään.

Nyt taivas hehkuu tulta hautoen, vesi raskas loiskii

syvänteiden päälläpronssinen.

Ilma tuoksuin syksyn aavistaa,

pääskyn lento muistaa talven tuulet paeten:

Elämän henkäyksen takana aukeaa

loputon pelko;

se laulajaa ajaa.

Waar het kwaad werd begraven

Het lied brokkelt af en ontsnapt hier, ik hoor het huilen

de laatste zeesleutel zou in woorden zijn veranderd.

Kerken, tempels die ik ervoor heb gebouwd,

Ik heb verraden, ik heb geleden, ik heb mezelf beschermd tegen leugens.

Of ik de liedjes leuk vond of leuk vond

vervangen door de kracht van gevoeligheid, door wil.

Ik dacht dat stilte de taal was

Ik hoorde altijd alles zonder het te zeggen.

Ik ben op zoek naar richting immens,

eeuwigheid aan de kust op de top van het zand bouwde ik een huis:

Waar het kwaad werd begraven,

begraaf me daar.

Ga naar beneden - nu het voelt

erger - dan in het midden te sterven

nachtmerrie - waar geen oo

niemand goed gedaan.

Nu gloeit de lucht van vuur, het water is zwaar

het brons op de toppen.

De lucht ruikt naar de herfst,

de vlucht van zwaluwen herinnert zich het ontsnappen aan de winterwinden:

Achter de levensadem opent zich

eindeloze angst;

het drijft de zanger.