Ei Tästä Maailmasta - Cmx

Tie viettää kohti merta

Päällystämätön, kurainen

Pystysuora kalliolaiva seilaa

Mastot natisten

Jäykkään tuuleen, jäätyneeseen

Kivisilmä tähyää

Paha leijuu vetten yllä

Rakastelee itseään

Pieni piru muurin seinää vasten

Itkee itkuaan

Näkymätön aurinko on sammunut

Kai apeuttaan

Ei tästä maailmasta, rakkaani

Ei me olla tästä maailmasta

Kello seisoo paikoillaan

Hampaat rattaissa naristen

Rantaliejuun kuollut lintu

Siipi päätä suojaten

Odottaa ja odottaa

Hetken joskus vaihtuvan

Ja kivilaivan murenevan

Tuulen karjuntaan

Patsas puiston pimennossa

Katsoo tyhjää astiaa

Altaan jonka kerran rikkoi

Vihan paino vimmassaan

Ei tästä maailmasta, rakkaani

Ei me olla tästä maailmasta

«Dialektiikassa on pohjimmiltaan kyse

Siitä, että jokaisen lauseen voidaan katsoa

Sisältävän oman negaationsa.

Paradoksin

Luonteeseen puolestaan olennaisesti kuuluu

Että se pirullisella tavalla käy aivan

Ajattelematta järkeen

Itse istun muurin harjalla ainoassa

Mahdottomassa maailmassa, katson

Tähtien verkkaista grand prixiä

Tiedän putoavani tonennäköisyyksien kentän

Läpi ymmärtämättä paralleeliaksioomaa

Koskaan.»

De weg leidt naar de zee

Ongecoat, verward

Een verticaal rotsachtig schip vaart

Masten natisten

In een stevige wind, bevroren

Het stenen oog staart

Het kwaad zweeft over de wateren

Houdt van zichzelf

Een beetje verdomd tegen de muur van de muur

huilen huilen

De onzichtbare zon is weg

Ik denk dat zijn apeutta

Niet van deze wereld, mijn liefste

We zijn niet van deze wereld

De klok staat stil

Tanden kruipen in de kinderwagen

Een vogel dood in de modder van het strand

Vleugel die het hoofd beschermt

Wachten en wachten

Voor een tijdje soms veranderen

En het stenen schip brokkelt af

Het gebrul van de wind

Standbeeld in de duisternis van het park

Kijken naar een lege container

Het zwembad dat ooit kapot ging?

Het gewicht van woede in zijn razernij

Niet van deze wereld, mijn liefste

We zijn niet van deze wereld

“Dialectiek gaat eigenlijk over dat

Dat elke zin kan worden bekeken

Met zijn eigen ontkenning.

Paradoxine

De natuur omvat op haar beurt in wezen:

Dat het op een duivelse manier werkt

Zonder verstand te denken

Ik zit zelf op de nok van de muur in de zool

In een onmogelijke wereld kijk ik

De ontspannen Grand Prix van de sterren

Ik weet dat ik val op het gebied van tonale visioenen

Door het parallelle axioma niet te begrijpen

Ooit."