Story 2 - clipping.

Godsmack is how the wind feels

On the face of Mike Winfield

On his way home from the bar where he works

Nights—the worst nights, don’t nobody tip right

And between the marriage offers and the fist fights

And if another motherfucker touch his wrist

Trying to pull him in to whisper

He ain’t making it to midnight

Don’t they know he got a lighter in his pocket

A matchbook in his sock

And a block full of charred skeletons

Closeted, begging to get out

He paused cause he’s scared of airing out the thoughts

He can taste it in his mouth, the sulfur and bitter carbon

Hearing all the burning bodies shout but no

That was a full lifetime ago and nobody ever has to know

He has never told, well except Ronald

But that don’t count, he was sweet and exactly

What he needed him to be at the time

Wine and candlelight and nice texts at lunchtime

Why had he not called Ron back?

Guess there just wasn’t a spark, ha!

No, no, musn’t joke about these things

Wouldn’t want to disappoint Doc Clark

So many hours on the couch

So many buried memories that take

So many tears to get them out

Water hadn’t never been a friend

Hold up—where had he seen that car before?

Blue Acura, dent on the left rear fender

Back again the sense of déjà vu

Strange things you

Never shake when you wake up in recovery

But suddenly noticing ash is covering his head

'Cause it’s raining from the sky

Dials home on his cell phone and gets no reply

What the fuck?

Where is the babysitter that he overpays?

Body takes over and brain becomes disengaged

Michael is running, his house is three blocks away

Adrenaline compensating for change in age

Since the last time that he ran it, god dammit

Mike knows he gotta get home fast as he can

Looks up in the sky, glow’s familiar

Knows those families died with similar

Awnings and on and on he keeps going

Hits the corner just as he hears the explosion

Screams come from the house, «Did you get them out?»

Mike asking the crowd that has gathered 'round

Tears running down his face

There’s that familiar taste

He wishes it would take him to another place

Son and his baby girl in his home and he can’t believe

That it’s gone in a cloud of smoke

And he’s choking and running forward

And hoping against hope that he might find them alive and well

But he knows the results too well

And he knows that he fooled himself

Then he keeps walking towards the house

Rather what house is still left

No intention of stopping, letting the smoke take his breath

Some strong arm knocks him aside

Mike falls to the ground and cries

Why won’t you just let me die?

Why won’t you just let me die?

Godsmack is hoe de wind aanvoelt

Op het gezicht van Mike Winfield

Op weg naar huis van de bar waar hij werkt

Nachten - de slechtste nachten, geef niemand een goede fooi

En tussen het huwelijksaanbod en de vuistgevechten

En als een andere klootzak zijn pols aanraakt

Proberen hem naar binnen te trekken om te fluisteren

Hij haalt het niet tot middernacht

Weten ze niet dat hij een aansteker in zijn zak heeft?

Een luciferboekje in zijn sok

En een blok vol verkoolde skeletten

Gesloten, smekend om eruit te komen

Hij pauzeerde omdat hij bang is om de gedachten te luchten

Hij kan het in zijn mond proeven, de zwavel en bittere koolstof

Hoor alle brandende lichamen schreeuwen maar nee

Dat was een heel leven geleden en niemand hoeft het ooit te weten

Hij heeft het nooit verteld, behalve Ronald

Maar dat telt niet, hij was lief en precies

Wat hij op dat moment nodig had?

Wijn en kaarslicht en leuke teksten tijdens de lunch

Waarom had hij Ron niet teruggebeld?

Ik denk dat er gewoon geen vonk was, ha!

Nee, nee, maak geen grappen over deze dingen

Zou Doc Clark niet teleurstellen

Zoveel uren op de bank

Zoveel begraven herinneringen die duren

Zoveel tranen om ze eruit te krijgen

Water was nooit een vriend geweest

Wacht even - waar had hij die auto eerder gezien?

Blue Acura, deuk op het linker achterspatbord

Weer terug het gevoel van déjà vu

Vreemde dingen jij

Schud nooit wanneer u wakker wordt tijdens het herstel

Maar plotseling merkt hij dat as zijn hoofd bedekt

Want het regent uit de lucht

Belt naar huis op zijn mobiele telefoon en krijgt geen antwoord

Wat de fuck?

Waar is de oppas die hij te veel betaalt?

Het lichaam neemt het over en de hersenen raken ontkoppeld

Michael rent, zijn huis is drie straten verderop

Adrenaline compenseert verandering in leeftijd

Sinds de laatste keer dat hij het runde, godverdomme

Mike weet dat hij zo snel mogelijk naar huis moet

Kijkt omhoog in de lucht, gloed is bekend

Weet dat die families stierven met soortgelijke

Luifels en verder en hij gaat maar door

Raakt de hoek op het moment dat hij de explosie hoort

Er klinkt geschreeuw uit het huis: "Heb je ze eruit gekregen?"

Mike vraagt ​​de menigte die zich heeft verzameld 'round'

Tranen lopen over zijn gezicht

Daar is die bekende smaak

Hij zou willen dat het hem naar een andere plaats zou brengen

Zoon en zijn dochtertje in zijn huis en hij kan het niet geloven

Dat het in een rookwolk is verdwenen

En hij stikt en rent naar voren

En tegen de hoop in hopend dat hij ze levend en wel zou vinden

Maar hij kent de resultaten maar al te goed

En hij weet dat hij zichzelf voor de gek heeft gehouden

Dan blijft hij naar het huis lopen

Liever welk huis er nog over is

Geen intentie om te stoppen, de rook zijn adem te laten halen

Een sterke arm slaat hem opzij

Mike valt op de grond en huilt

Waarom laat je me niet gewoon doodgaan?

Waarom laat je me niet gewoon doodgaan?