Tá' Mé Mo Shuí - Clannad

Tá mé mo shuí ó d`éirigh`n ghealach aréir

Ag cur tein-e síos-go buan is á fadó go géar

Tá bunadh a` tí `na luí is tá mise liom féin

Tá na coiligh ag glaoch `san saol `na gcodladh ach mé

`Sheacht mh`anam déag do bhéal do mhala is do ghrua

Do shúil ghorm ghlé-gheal fár thréig mé sionnach na lúb

Le cumha do dhiaidh ní léir dom an bealach a shiúil

Is a charaid mo chléibh tá na sléibhte `dul idir mé`s tú

Deiridh lucht léinn gur claoite an galar an grá

Char admhaigh mé é is é `ndiaidh mo chroí istigh a chrá

Aicid ró-ghéar, faraor nár sheachain mé í

Is go gcuireann sí arraing is céad go géar trí cheart-lár mo chroí

Casadh bean-tsí dom thíos ag Lios Bhéal an átha

D`fhiafraigh mé di an scaoilfeadh glas ar bith grá

Is é dúirt sí gos íseal i mbriathra soineannta sáimh

'An grá a théid fán chroí ní scaoiltear as é go bráth'

I am sitting up since the moon arose last night

Putting down a fire again and again and keeping it lit

The family is in bed and here am I by myself

The cocks are crowing and the country is asleep but me

I love your mouth, your eyebrows and your cheeks

Your bright blue eyes for whose sake I stopped hunting the wily fox

In longing for you I cannot see to walk the road

Friend of my bosom, the mountains lie between me and you

Learned men say that love is a fatal sickness

I never admitted it until now that my heart is broken:

It’s a very painful illness, alas, I have not avoided it

And it sends a hundred arrows through the core of my heart

I met a fairy woman at the Rath of Beal an Atha

I asked her would any key unlock the love in my heart

And she said in soft simple language

'When love enters the heart it will never be driven from it'

Ik zit al sinds de maan vannacht opkwam

Vuur-e permanent en lang geleden scherp neerleggen

De oorsprong van het huis ligt en ik ben alleen

De hanen kraaien 'in de wereld slaapt maar ik'

Zeventien zielen voor de mond van je wenkbrauwen en wangen

Je helderblauwe ogen zorgden ervoor dat ik de vos van de lus verliet

Met nostalgie achter je zie ik de weg niet om te lopen

Mijn beste vriend, de bergen gaan tussen jou en mij

Geleerden concluderen dat liefde wordt geplaagd door ziekte

Ik gaf het niet toe, het kwelt mijn innerlijke hart

Acute ziekte, helaas, ik heb het niet vermeden

Het is dat ze honderd pijlen scherp door het centrum van mijn hart stuurt

Een huisvrouw ontmoet me beneden bij Lis Ballina

Ik vroeg haar of een slot liefde zou vrijgeven

Ze zei een lage stem in zachte, botte woorden

'De liefde die naar het hart gaat komt nooit los'

Ik zit rechtop sinds de maan gisteravond opkwam

Steeds weer een vuurtje neerleggen en brandend houden.

De familie ligt in bed en hier ben ik alleen

De hanen kraaien en het land slaapt maar ik

Ik hou van je mond, je wenkbrauwen en je wangen

Jouw helderblauwe ogen omwille van wie ik ben gestopt met jagen op de sluwe vos

Verlangend naar jou kan ik de weg niet zien lopen

Vriend van mijn boezem, de bergen liggen tussen mij en jou

Geleerde mannen zeggen dat liefde een dodelijke ziekte is

Ik heb het nooit toegegeven tot nu toe dat mijn hart gebroken is:

Het is een zeer pijnlijke ziekte, helaas heb ik het niet vermeden

En het stuurt honderd pijlen door de kern van mijn hart

Ik ontmoette een feeënvrouw in de Rath van Beal an Atha

Ik vroeg haar of een sleutel de liefde in mijn hart zou openen

En ze zei in zachte, eenvoudige taal

'Als liefde het hart binnenkomt, zal het er nooit meer uit worden verdreven'