Just Another Poor Boy - Chris De Burgh

He was but a traveller on the lonely road of life

She, her name was Mary, A lady of the night

She found him lying in that road, on a winter’s night so cold

Just another poor boy, treat him right

She saw that he was hungry and gave him food to eat

She knew that he was weary an he had no place to sleep

She took him home to her own bed, she lay down his wounded head

And washed away the world from his hands and his knees

He was just another poor boy, Just another poor boy

When he cried out in his sleep she held him tight

Just another poor boy, Just another poor boy

And she gave him love and comfort throught the night

Till the morning light.

At night she sat beside him, by the fire they would talk

He said all men were brothers and that love could conquer all

Many gathered round to hear, many for his life did fear

In troubled times like these men seldom talk

Oh they came for him one morning at the breaking of the day

She woke to to hear him calling as they carried him away

Accusing him of spreading lies and hate

His public meetings were a danger to the state

Some soldier said «Who was he anyway ??»

Just another poor boy, Just another poor boy

And the tears were falling from her face like rain

Just another poor boy, Just another poor boy

And they hung him on a hillside far away

And on the ground she lay… Poor boy… Oh, my Lord…

Oh my Lord … Oh my Lord…

Just another poor boy, Just another poor boy

And the tears were falling from her face like rain

Just another poor boy, Just another poor boy

And the hung him on a hillside far away, just another poor boy

Just another poor boy, Just another poor boy

And she’d never dreamed she’d see his face again.

Hij was slechts een reiziger op de eenzame weg van het leven

Zij, haar naam was Mary, een dame van de nacht

Ze vond hem liggend op die weg, op een winternacht zo koud

Gewoon weer een arme jongen, behandel hem goed

Ze zag dat hij honger had en gaf hem te eten

Ze wist dat hij moe was en dat hij geen slaapplaats had

Ze nam hem mee naar huis naar haar eigen bed, ze legde zijn gewonde hoofd neer

En spoelde de wereld weg van zijn handen en knieën

Hij was gewoon weer een arme jongen, gewoon weer een arme jongen

Toen hij in zijn slaap huilde, hield ze hem stevig vast

Gewoon weer een arme jongen, gewoon weer een arme jongen

En ze gaf hem de hele nacht liefde en troost

Tot het morgenlicht.

'S Nachts zat ze naast hem, bij het vuur zouden ze praten

Hij zei dat alle mannen broers waren en dat liefde alles kon overwinnen

Velen verzamelden zich om te horen, velen vreesden voor zijn leven

In moeilijke tijden zoals deze mannen praten zelden

Oh, ze kwamen hem op een ochtend bij het aanbreken van de dag halen

Ze werd wakker om hem te horen roepen terwijl ze hem wegdroegen

Hem beschuldigen van het verspreiden van leugens en haat

Zijn openbare bijeenkomsten waren een gevaar voor de staat

Een soldaat zei: "Wie was hij eigenlijk ??"

Gewoon weer een arme jongen, gewoon weer een arme jongen

En de tranen vielen van haar gezicht als regen

Gewoon weer een arme jongen, gewoon weer een arme jongen

En ze hingen hem op een heuvel ver weg

En op de grond lag ze... Arme jongen... Oh, mijn Heer...

Oh mijn Heer ... Oh mijn Heer ...

Gewoon weer een arme jongen, gewoon weer een arme jongen

En de tranen vielen van haar gezicht als regen

Gewoon weer een arme jongen, gewoon weer een arme jongen

En ze hingen hem op een heuvel ver weg, gewoon weer een arme jongen

Gewoon weer een arme jongen, gewoon weer een arme jongen

En ze had nooit gedroomd dat ze zijn gezicht weer zou zien.