A Rainy Night In Paris - Chris De Burgh

It’s a rainy night in Paris,

And the harbour lights are low,

He must leave his love in Paris,

Before the winter snow;

On a lonely street in Paris,

He held her close to say,

«We'll meet again in Paris,

When there are flowers on the Champs-Elysees…»

«How long"she said «How long,

And will your love be strong,

When you’re across the sea,

Will your heart remember me…»

Then she gave him words to turn to,

When the winter nights were long,

«Nous serons encore amoureux,

Avec les couleurs de printemps…»

«And then"she said «And then,

Our love will grow again,»

Ah but in her eyes he sees,

Her words of love are only words to please…

And now the lights of Paris,

Grow dim and fade away,

And I know by the lights of Paris,

I will never see her again…

Het is een regenachtige nacht in Parijs,

En de havenlichten zijn laag,

Hij moet zijn liefde in Parijs achterlaten,

Voor de wintersneeuw;

In een eenzame straat in Parijs,

Hij hield haar dicht tegen zich aan om te zeggen:

«We zien elkaar weer in Parijs,

Als er bloemen zijn op de Champs-Elysees...»

«Hoe lang"zei ze «Hoe lang,

En zal je liefde sterk zijn,

Als je aan de overkant van de zee bent,

Zal je hart me herinneren...»

Toen gaf ze hem woorden om naar toe te gaan,

Toen de winternachten lang waren,

«Nous serons encore amoureux,

Avec les couleurs de printemps...»

«En toen"zei ze «En dan,

Onze liefde zal weer groeien,»

Ah, maar in haar ogen ziet hij,

Haar woorden van liefde zijn slechts woorden om te behagen...

En nu de lichten van Parijs,

Word zwak en vervaag,

En ik weet door de lichten van Parijs,

Ik zal haar nooit meer zien...