Trắng Công Sở - Chips

Về nơi bình yên, qua mau bao tháng ngày

Phiêu du giữa núi đồi, trong tim khát khao còn mang

Nơi bàn tay, ta say nơi chốn này

Nhiều điều chưa tỏ bày, mong cho ước mơ được bay hơn làn mây

Kiếp phong trần níu kéo bước chân chàng trai

Nợ sông núi hữu tình, bao nhiêu nơi còn xót lại

Thương cho chí tang bồng, bao lâu nay ta chưa dứt

Điệp khúc được mất lại vang, cho tâm can ta trót dại

Vì sao đời ta lại mắc kẹt giữa nơi đây?

Tiếng bàn phím gõ, vô vị buổi trưa nay

Cảm nhận rõ từng nút áo, dường như quá ngột ngạt

Thèm tự do như là cơn mưa rơi nhưng chẳng có lấy một hạt

Ta không muốn phải sống, chỉ vì đồng lương vào mỗi tháng

Sấp tài liệu, đặt cạnh màn hình, vừa mới nhìn vào thôi đã chán

Dăm ba con chữ nhỏ, bỏ cả thanh xuân ta chả đáng

Ta ước mình là một chú chim nhỏ, hót vang bầu trời vào buổi sáng

Mơ ước nhiều, thứ ta có được đã là bao

Tiền tài cùng danh vọng, hóa mồ hôi làm phai màu áo

Thứ ta cần là bên mẹ già, bữa ăn ngon dù rau và cháo

Ta đâu cần hải vị sơn hào, phải đeo mặt nạ để đổi hồng bao

Đưa nhau đi về nơi

Nơi đóa hoa ta ca vang lừng trời

Những nỗi đau, chơi vơi những miệt mài

Bỏ lại đằng sau, trang giấy phai

Nơi đây không ngày mai

Chôn khát khao ta bao tháng năm dài

Ánh dương nơi em mang lại những giấc mơ dài

Buổi sáng này ta không cần phải đến công ty

Bao tháng ngày, giờ đôi chân mỏi bước không đi

Thân xác này, đã mệt mỏi khi phải trao đi

Trong khi, ta cần phải nén bao nỗi buồn kia ở sau mi

Ta vội vàng, quên mình đang sống, với thân xác đang bị chi phối

Những câu chuyện rõ ràng trước mắt, nhưng mà người đời họ ít khi nói

Khoác lên mình vỏ bọc tạm, để che đi bản chất gian dối

Họ sẵn sàng biến thành thú hoang, cắn xe đồng loại khi bụng đang đói

Nên ta thà vứt bỏ hết, trở về nhà cùng với hàng rau, hàng cây

Đóm lửa nhỏ, khói bếp, cánh diều trôi theo làn mây

Ta ung dung tự tại, đơn sơ cùng đôi bàn tay

Cảm nhận theo từng nốt thăng trầm, bản nhạc đời ta lại hay

Ta chỉ muốn sống, cuộc đời đơn giản, không cần phải hơn thua

Một kiếp người, cát bụi sao lại phải ganh đua

Ta chấp nhận dại khờ, chẳng tìm đến chốn lao xao

Còn hơn phải sống với những lần gặp gỡ xong rồi lại lướt qua nhau

Đưa nhau đi về nơi

Nơi đóa hoa ta ca vang lừng trời

Những nỗi đau, chơi vơi những miệt mài

Bỏ lại đằng sau, trang giấy phai

Nơi đây không ngày mai

Chôn khát khao ta bao tháng năm dài

Ánh dương nơi em mang lại những giấc mơ dài

Terug naar een rustige plek, zoveel dagen zijn snel voorbij gegaan

Avontuur tussen de bergen en heuvels, in het hart draagt ​​het verlangen nog steeds

In de hand, zeg deze plaats

Veel dingen zijn niet uitgedrukt, hoop dat dromen boven de wolken kunnen vliegen

Het leven in het plafond klampt zich vast aan de voetstappen van de jongen

Schulden aan rivieren en bergen, hoeveel plaatsen zijn er nog over

Het spijt me voor de rouw, hoe lang zijn we al niet gestopt

Het refrein van verloren en verloren weerklinkt, want ons hart trót

Waarom zit ons leven vast op deze plek?

Het geluid van het typen op het toetsenbord, smakeloos vanmiddag

Voel elke knop duidelijk, het lijkt te benauwd

Verlangen naar vrijheid, zoals regen die valt, maar geen enkele druppel

Ik wil niet leven, alleen voor het salaris elke maand

Vouw het document op, leg het naast het scherm, alleen ernaar kijken is saai

Een paar woorden kleine letters, het opgeven van mijn jeugd is het niet waard

Ik wou dat ik een kleine vogel was, die 's ochtends naar de hemel zong

Veel dromen, wat we hebben

Geld en roem, verander zweet om de kleur van het shirt te vervagen

Wat we nodig hebben is een oude moederskant, een heerlijke maaltijd ondanks groenten en pap

Ik heb de smaak van de bergen niet nodig, ik moet een masker dragen om de rode tas te verwisselen

Breng elkaar naar de plaats

Waar de bloemtaca de hemel bereikt

De pijn, spelen met het harde werk

Bij het achterlaten vervaagt de pagina

Deze plek is niet morgen

Begraaf mijn verlangen naar lange jaren

Je zonneschijn brengt lange dromen

Vanmorgen hoef ik niet naar mijn werk

Hoeveel dagen, nu zijn mijn benen moe en kan ik niet lopen

Dit lichaam, moe van het weggeven

Terwijl ik al het verdriet achter je moet laten

Ik haast me, vergetend dat ik leef, terwijl mijn lichaam wordt gedomineerd

De verhalen zijn duidelijk voor hun ogen, maar mensen praten er zelden over

Zet een tijdelijke hoes op om de bedrieglijke aard te verbergen

Ze zijn klaar om in wilde dieren te veranderen, hun medeauto's te bijten als ze honger hebben

Dus ik gooi het liever allemaal weg, ga naar huis met groenten en bomen

Kleine brand, keukenrook, vlieger die in de wolken zweeft

Voel je vrij en eenvoudig met je handen

Elke noot van ups en downs voelen, de muziek van ons leven is goed

Ik wil gewoon leven, eenvoudig leven, niet nodig om te winnen of te verliezen

Waarom zouden zand en stof moeten concurreren in een mensenleven?

Ik accepteer dwaasheid, niet op zoek naar problemen

Beter dan leven met ontmoetingen en elkaar dan passeren

Breng elkaar naar de plaats

Waar de bloemtaca de hemel bereikt

De pijn, spelen met het harde werk

Bij het achterlaten vervaagt de pagina

Deze plek is niet morgen

Begraaf mijn verlangen naar lange jaren

Je zonneschijn brengt lange dromen