Hộp Đen - Chips

Mười bốn con người, xếp gọn trong chiếc hộp

Xung quanh lạnh dần theo cổ máy điều hòa

Đấu mắt với màn hình vi tính trong đầu là nhiều suy tính

Từ sáng cho đến lúc chiều tà

Chẳng ai thèm mở lời cùng với ai

Dẫu cách nhau chỉ vài bàn chân bước

Ta dường như quên luôn cách nói chuyện

Tưởng chừng đang trở về với vài ngàn năm trước

Ta cố tìm ra những phương án, mắt trần không phân biệt được thật giả

Tất cả chỉ như là một cuộc buôn bán, những thứ ta trao nhưng họ đều mặc cả

Ta như con thú vì bụng đói mà kiếm ăn

Nên chẳng may bị bắt vào giam cầm

Ta lại «Nhớ rừng» như bài thơ của Thế Lữ

Có con hổ dữ đang bị nhốt trong văn phòng

Và cứ thế ngày ngày, tháng tháng trôi qua mau

Đống tài liệu đè nặng trên bàn, đọa đày thân xác tim ta đau

Đôi hàng mi còn đong đầy nước, chảy ngược vào rồi tự khô đi

Từng cảm xúc cũng dần vắng lặng khô khan heo hóc rồi dần vô chi

Tiếng lọc cọc của bàn phím, cứ thế bao trùm cả không gian

Đồng tiền là ông chủ, biến mọi thứ thành công cụ, tự nguyện không oán và không

than

Ai rồi cũng cũng chết, sống một đời rồi cũng trở về với tro than

Veertien personen, verpakt in een doos

Het wordt steeds kouder met de airconditioner

Face-to-face met een computerscherm in je hoofd is veel nadenken

Van 's ochtends tot 's avonds

Niemand kon met niemand praten

Ook al zijn we maar een paar meter van elkaar verwijderd

Ik lijk te zijn vergeten hoe ik moet praten

Ik dacht dat ik terugging naar een paar duizend jaar geleden

Ik probeer opties te vinden, het blote oog kan echt niet van nep onderscheiden

Het is allemaal maar een ruil, dingen die we geven, maar ze onderhandelen allemaal

Ik hou van een dier dat zich voedt met honger

Dus helaas werd gearresteerd en gevangen gezet

Ik heb weer «Remember the forest» als een gedicht van The Lu

Er zit een woeste tijger opgesloten in het kantoor

En zo gingen de dagen en maanden snel voorbij

De stapel documenten ligt zwaar op tafel, verdomme het lichaam, mijn hart doet pijn

De wimpers zijn nog steeds gevuld met water, stromen terug naar binnen en drogen vanzelf op

Elke emotie wordt ook geleidelijk stil, droog en dan geleidelijk verloren

Het klikgeluid van het toetsenbord dekt zomaar de hele ruimte

Geld is de baas en maakt van alles een stuk gereedschap, vrijwillig zonder wrok en zonder

houtskool

Iedereen sterft uiteindelijk, leeft een leven en keert terug tot as