Запах сирени - ChipaChip

Под игру пьяных джазменов, на краю холодной Вселенной —

Тут куча эмоций сейчас в мэмах, но смысл терялся в сиренах.

Так пьянил запах сирени, бурлила молодость в венах —

Думалось: так будет всё время, но всё пролетело мгновенно.

Грузом весьма тяжеленным

На фон ложился плавно Джон Ленон;

И вроде ни о чём не жалел,

Но тоска залезла под кожу тленом.

В этом муравейнике опять громкий шум,

Но я всё же о чём-то пишу, что-то пою

Куда-то бегу, по разным путям,

Но к одному тупику.

Остаюсь тут, пока все валят на перекур —

Прошлого пыль берегу.

Все твердят о том, сколько мол в мире кур —

А мне лишь бы не гас творческий перегуд.

Больше не тру всем, что всё very good,

Мозгу чаще нужен reboot.

Смотрю ей в глаза, — и нет важней атрибута,

Пока лилипуты ищут себя внутри Будду.

Громко молчат снова эти трибуны.

Каждого умача шлю в голос на три буквы.

Я жёстче палача, рублю тут теперь будни.

Уже не трипую, и чужд как-то буль мне.

Припев:

Это всё было недавно, ностальжи — как тяжкая травма —

С «совковых» чёрно-белых экранов попсово многословная драма.

Под драмы лёг протяжный сопрано, и зрители кричали все «Браво!»,

Ведь думали, что всё постанова, без мысли, то что было всё правда.

Это всё было недавно, ностальжи — как тяжкая травма —

С «совковых» чёрно-белых экранов попсово многословная драма.

Под драмы лёг протяжный сопрано, и зрители кричали все «Браво!»,

А я снова бежал в никуда, опустив капюшон, как забрало.

Зациклен итог, между гипербол он ли не тот.

Снова встал не там как влитой, а там где надо only не тот.

Всё упрётся в новый урок, в бездне дворов нажатый курок,

Где самый последний герой, ночной покров несёт тлен и рок.

С улыбкой мы встречаем вновь беды,

Сведя все на ноль амперы;

Теряясь среди драм и комедий,

Хотим принять крайние меры.

Швыряя в пустоту акапеллы,

Безликие псевдопремьеры.

Дорожим так не умело,

Совсем не тех ставим в примеры.

Веет ночной прохладой блок.

Пока верим мы — значит тут раж и тепло;

Значит — ещё прочнее стал наш оплот.

Время запрёт в экипажи плоть,

Показав нам пропаж эпилог.

Оставив в зеркале впавший белок —

Шепнёт, что ты не кто иной, как павший пилот.

Припев:

Это всё было недавно, ностальжи — как тяжкая травма —

С «совковых» чёрно-белых экранов попсово многословная драма.

Под драмы лёг протяжный сопрано, и зрители кричали все «Браво!»,

Ведь думали, что всё постанова, без мысли, то что было всё правда.

Это всё было недавно, ностальжи — как тяжкая травма —

С «совковых» чёрно-белых экранов попсово многословная драма.

Под драмы лёг протяжный сопрано, и зрители кричали все «Браво!»,

А я снова бежал в никуда, опустив капюшон, как забрало.

Op het spel van dronken jazzmannen, aan de rand van het koude universum -

Er zijn nu veel emoties in memes, maar de betekenis ging verloren in sirenes.

De geur van seringen was zo bedwelmend, de jeugd kookte in de aderen -

Ik dacht dat het altijd zo zou zijn, maar alles vloog in één klap voorbij.

Zeer zware belasting

John Lennon ging soepel tegen de achtergrond liggen;

En hij leek nergens spijt van te hebben,

Maar het verlangen kroop als bederf onder de huid.

In deze mierenhoop is er weer een hard geluid,

Maar ik schrijf nog steeds over iets, zing iets

Ik ren ergens, op verschillende paden,

Maar aan een doodlopende weg.

Ik blijf hier terwijl iedereen rookt -

Kust het stof van het verleden.

Iedereen heeft het over hoeveel kippen ze zeggen in de wereld -

En ik zou willen dat de creatieve uitspattingen niet zouden verdwijnen.

Niet meer iedereen vertellen dat alles heel goed is,

De hersenen hebben vaker een reboot nodig.

Ik kijk in haar ogen - en er is geen belangrijker attribuut,

Terwijl de lilliputters op zoek zijn naar zichzelf in de Boeddha.

Luid stil weer deze tribunes.

Ik stuur elke umach in stem in drie letters.

Ik ben taaier dan een beul, ik snijd het dagelijkse leven hier af.

Ik struikel niet meer en op de een of andere manier is de boule mij vreemd.

Refrein:

Het was allemaal recentelijk, nostalgie - als een ernstige blessure -

Van de "sovjet" zwart-wit schermen, een pop-woordy drama.

Een uitgesponnen sopraan legde zich neer voor het drama en het publiek riep "Bravo!"

Ze dachten immers dat alles was verordend, zonder te denken dat het allemaal waar was.

Het was allemaal recentelijk, nostalgie - als een ernstige blessure -

Van de "sovjet" zwart-wit schermen, een pop-woordy drama.

Een uitgesponnen sopraan legde zich neer voor het drama en het publiek riep "Bravo!"

En ik rende weer naar nergens en liet mijn capuchon zakken als een vizier.

Het resultaat is een lus, is het niet hetzelfde tussen hyperbolen.

Nogmaals, hij stond daar niet als een handschoen, maar waar het nodig was, alleen niet die.

Alles zal rusten op een nieuwe les, in de afgrond van meters een trekker overgehaald,

Waar is de allerlaatste held, nachtdekking brengt verval en rock.

Met een glimlach ontmoeten we problemen weer,

Alles terugbrengen naar nul ampère;

Verloren tussen drama's en komedies,

We willen extreme maatregelen nemen.

Acapella in de leegte gooien,

Gezichtsloze pseudo-premiers.

We waarderen zo onhandig

We zetten de verkeerde als voorbeeld.

Blaast nachtkoelblok.

Zolang we geloven, betekent het dat er woede en warmte is;

Dit betekent dat ons bolwerk nog sterker is geworden.

De tijd zal het vlees opsluiten in bemanningen,

Door ons de ontbrekende epiloog te laten zien.

Een gevallen eiwit in de spiegel achterlaten -

Het fluistert dat je niemand minder bent dan een gevallen piloot.

Refrein:

Het was allemaal recentelijk, nostalgie - als een ernstige blessure -

Van de "sovjet" zwart-wit schermen, een pop-woordy drama.

Een uitgesponnen sopraan legde zich neer voor het drama en het publiek riep "Bravo!"

Ze dachten immers dat alles was verordend, zonder te denken dat het allemaal waar was.

Het was allemaal recentelijk, nostalgie - als een ernstige blessure -

Van de "sovjet" zwart-wit schermen, een pop-woordy drama.

Een uitgesponnen sopraan legde zich neer voor het drama en het publiek riep "Bravo!"

En ik rende weer naar nergens en liet mijn capuchon zakken als een vizier.