Реванш - ChipaChip

Я тысячу треков таких написал и напишу ещё тысяч.

Голову посвятив опять непонятному тосичу,

Шныряю в поиске доверчивых, но неиспорченных,

Я стал разборчивым в отличии от своего почерка.

Меняет листья календарь, я твой новый конфуз,

скелеты в шкафу моём, что ещё не закончили вуз.

Я тебя встретив улыбнусь, приглашу (кус на чивас),

И предложу забыть всё, что у нас не получилось.

В пустой хрущевке снова танцуют солнца лучи вальс,

И я один влетаю в этот притон цвета «читос»,

Под одеялом ловлю судорог плотный клубок,

Не поняв как же так вышло, что для меня кукла — Бог.

Балкон, ведро поднял, затем опустил поплавок.

В совесть плевок, факт: я давно не дружу с головой.

Куда-то убегаю, верю во что-то так слепо.

В памяти слепок твой на чувствах закрытым браслетом.

Старые сэмплы всё также бодрят.

Тебя бодрит новый мейнстрим, новый хит же потряс.

Не будем сейчас о том ты в чём и насколько погряз,

Я в торопях поищу трип, что мне будет как раз.

Зарядка на «тэхе"резко так села,

Я опопсел решив заделаться под домоседа,

Я понял, что где правда, там же прям где-то и псевдо,

А непоседы и берсерк — всё единая секта.

И я один топчу осенний промокший бульвар,

После трёп (бульной) невар брать так вслепую реванш.

Но я припавший к твоей двери жду что ты откроешь,

Пока там ловит флюиды твой новый сладенький кореш.

Меня на помнишь не бери, ты кричала навзрыд,

Глупый тут взрыв и мосты те к нам превратились в костры,

В памяти ям полно и далеко неоркестровых,

Прыгаю в прошлое, слышу как рвутся тонкие стропы.

Под звездным небом танцуешь фокстроты,

Полон счастья тут взгляд, а вокруг одни катастрофы,

Тусы, движухи пока я лишь тухал тут пос роты,

Лелея в памяти то, что ты не помнила сроду.

Я затаскавший армейскую робу приду

И окажусь не более, чем новый робот,

Загнавший незамысловатый весь свой папиробль,

тут вставший, дождь, покидать эти пустые перроны.

Припев:

Я так устал тебя ждать, искать твой обманчивый взгляд,

Я так устал предупреждать о том, что всё это зря.

Я так устал тебя ждать, потратив последний разряд.

Ты будешь расстроена, ну как же так, что мы просто друзья.

Ik heb duizend van dit soort nummers geschreven en ik zal er nog duizenden schrijven.

Zijn hoofd opnieuw wijdend aan een onbegrijpelijke tosich,

Drijvend op zoek naar goedgelovige maar onbedorven,

Ik werd leesbaar, in tegenstelling tot mijn handschrift.

Verandert de bladeren van de kalender, ik ben je nieuwe verlegenheid,

skeletten in mijn kast die nog niet zijn afgestudeerd aan de middelbare school.

Als ik je ontmoet, zal ik glimlachen en je uitnodigen (kus na chivas),

En ik zal aanbieden om alles te vergeten wat ons niet is gelukt.

In een lege Chroesjtsjov dansen de zonnestralen weer een wals,

En ik vlieg alleen in dit cheetos-gekleurde hol,

Onder de deken vang ik krampen strak in de knoop,

Niet begrijpend hoe het gebeurde dat voor mij de pop God is.

Balkon, emmer omhoog en toen de vlotter neergelaten.

Een gewetenswroeging, een feit: ik ben al heel lang geen vrienden meer met mijn hoofd.

Ik ren ergens weg, ik geloof zo blind in iets.

Ter nagedachtenis is je gegoten gevoel een gesloten armband.

De oude samples zijn nog steeds verfrissend.

De nieuwe mainstream stimuleert je, de nieuwe hit schokte je.

Laten we het niet hebben over waar je in zit en hoe diep je bent,

Ik heb haast om op zoek te gaan naar een reis die precies bij mij past.

Opladen op "tehe" ging abrupt zitten,

Ik werd gek en besloot een huismus te worden,

Ik realiseerde me dat waar de waarheid is, er ook ergens een pseudo is,

En fidgets en berserkers zijn allemaal één sekte.

En ik alleen vertrappel de natte herfstboulevard,

Na het geklets (pestkop) Newar, zo blindelings wraak nemen.

Maar ik hurk voor je deur en wacht tot je opengaat,

Terwijl je daar de vibes van je nieuwe lieve sidekick opvangt.

Onthoud, neem me niet mee, je schreeuwde snikkend,

Een stomme explosie hier en die bruggen naar ons veranderden in vreugdevuren,

De geheugenputten zijn vol en verre van niet-orkestrale,

Ik spring in het verleden, ik hoor hoe dunne lijnen worden gescheurd.

Onder de sterrenhemel dansende foxtrots

De blik hier is vol geluk, en er zijn alleen maar rampen in de buurt,

Feesten, bewegingen terwijl ik hier gewoon rot was,

In het geheugen koesteren wat je vanaf het begin niet meer herinnerde.

Ik, die een legeruniform versleten heb, zal komen

En ik zal niets meer zijn dan een nieuwe robot

Nadat hij de ongecompliceerde al zijn sigaret had opgeduwd,

dan is de regen opgekomen, om deze lege platforms te verlaten.

Refrein:

Ik ben het zat om op je te wachten, op zoek naar je bedrieglijke blik,

Ik ben het zo zat om te waarschuwen dat het allemaal tevergeefs is.

Ik ben het zat om op je te wachten, na de laatste ontlading.

Je zult van streek zijn, hoe komt het dat we gewoon vrienden zijn.