Быстро и незаметно - ChipaChip

Мистер Некто уже давно потерял вектор.

Не видно вен на тонких ветках, в голове ветром

Шумело прошлое — шипело привычно, как ложка.

Раньше ругал за оплошность, сейчас уже вряд ли что гложет.

Да и так мало прожил, а уж почти поседел.

Зимами тут по сей день часто заносит в отдел.

Хотелось отойти от дел и разом все бросить.

Новое проседь, тоска и осень, дубас в папиросе.

Старый парк и вопросики, где её носит?

А может быть мы с ней вообще тут не виделись вовсе.

Может мой мир вымышлен, ваш мне ужасно наскучил.

Без разговоров, кто всучил, думал, мол он невезучий.

Мол, кто бы мог, ведь я со всеми там с ними, как брат,

Вместе топтали квадрат, пускали друг другу в обратку.

Но где они сейчас, я видеть б их рад был.

Ведь он один, он даже перестал че-то писать в тетрадку.

Жизнь научила тут быть кратким с первой же ходки.

С момента палева фотки на стенах родного города.

И он тогда вернулся вообще-то не скоро, да.

Не видел людского и не выходил из комы там.

И еще сколько так.

Снова риторика вслух.

Очередной марафон не даст еще долго уснуть.

И мистер Некто не хотел искать всю эту суть.

Все те надежды теперь ему только руки трясут.

Мистер Некто быстро и незаметно ты постарел.

Утратив в пустой комнате и дыму сигаретном.

Жизнь обман, но она из тысяч моментов.

Пустые глаза с постаментов смотрят вслед нам.

Мистер Некто быстро и незаметно ты постарел.

Утратив в пустой комнате и дыму сигаретном.

Жизнь обман, но она из тысяч моментов.

Пустые глаза с постаментов смотрят вслед нам.

Мистер Некто быстро и незаметно ты постарел.

Утратив в пустой комнате и дыму сигаретном.

Жизнь обман, но она из тысяч моментов.

Пустые глаза с постаментов смотрят вслед нам.

Мистер Некто быстро и незаметно ты постарел.

Утратив в пустой комнате и дыму сигаретном.

Жизнь обман, но она из тысяч моментов.

Пустые глаза с постаментов смотрят вслед нам.

Meneer Iemand is de vector al lang kwijt.

Aderen zijn niet zichtbaar op dunne takken, in het hoofd door de wind

Het verleden was luidruchtig - het siste gewoonlijk, als een lepel.

Vroeger schold hij uit voor een onoplettendheid, nu is het nauwelijks iets om aan te knagen.

Ja, en hij leefde zo klein en werd bijna grijs.

In de winter worden ze tot op de dag van vandaag vaak op de afdeling gebracht.

Ik wilde met pensioen gaan en alles in één keer opzeggen.

Nieuw grijs haar, melancholie en herfst, dubas in een sigaret.

Oud park en vragen, waar draagt ​​ze het?

Of misschien hebben we elkaar hier helemaal niet gezien.

Misschien is mijn wereld fictief, de jouwe verveelde me vreselijk.

Zonder te praten, die hem aandrong, dacht ik dat hij pech had.

Zoals, wie zou dat kunnen, want ik ben met iedereen daar bij hen, als een broer,

Samen vertrapten ze het plein, lieten elkaar teruggaan.

Maar waar zijn ze nu, ik zou ze graag zien.

Hij is tenslotte alleen, hij is zelfs gestopt iets in een notitieboekje te schrijven.

Het leven heeft hier geleerd om vanaf de eerste wandeling kort te zijn.

Vanaf het moment van fawn foto's op de muren van zijn geboortestad.

En toen kwam hij niet snel terug, ja.

Ik heb de mens niet gezien en ben daar niet uit een coma gekomen.

En hoeveel meer.

Retoriek weer hardop.

Een andere marathon laat je niet lang in slaap vallen.

En meneer Iemand wilde niet naar al deze essentie zoeken.

Al die hoop schudt hem nu alleen maar de hand.

Meneer Iemand, u wordt snel en onmerkbaar ouder.

Verloren in een lege kamer en sigarettenrook.

Het leven is een bedrog, maar het bestaat uit duizenden momenten.

Lege ogen van de sokkels kijken ons na.

Meneer Iemand, u wordt snel en onmerkbaar ouder.

Verloren in een lege kamer en sigarettenrook.

Het leven is een bedrog, maar het bestaat uit duizenden momenten.

Lege ogen van de sokkels kijken ons na.

Meneer Iemand, u wordt snel en onmerkbaar ouder.

Verloren in een lege kamer en sigarettenrook.

Het leven is een bedrog, maar het bestaat uit duizenden momenten.

Lege ogen van de sokkels kijken ons na.

Meneer Iemand, u wordt snel en onmerkbaar ouder.

Verloren in een lege kamer en sigarettenrook.

Het leven is een bedrog, maar het bestaat uit duizenden momenten.

Lege ogen van de sokkels kijken ons na.