Всю свою жизнь - ChipaChip

Припев,

А ты помни меня таким, каким я был всю жизнь, всю свою жизнь,

По тупому менять или так сильно парень шизит, всю свою жизнь x2

А ты помни меня.

Сколько так пролетело наших зим?

Топишь по шасси, я тебе там машу зигой.

Ты красивая, тусим, пока еще по силам,

Хоть и поносило, но всё же за всё спасибо вам, друзья.

И нам с тобой вдвоем, дымом затянут район,

И рай потом про*бан, нету номеров на SIM-картах,

Знакомых таких телефонов,

Мы с тобой будто фоном, глаза проводили формы.

Всё, финал, сладкий, как рафинад,

Хотя, возможно, выразился ща весьма неправильно.

Пустая спальня, тебя там давно уже не спалено,

Мы так не спали, но с утра настрой вообще нормальный был.

Правда.

Я так пишу про авторов всех грустных треков,

Про то, что нет надежды на завтра.

И в мыслях я назад рад, где нос не задран,

У многих корешков и я там не такой пузатый, б*я.

Припев x3

И сколько так там пробило на часах?

Я б иначе сам жил и вам тут о другом чесал.

Да и все эти песни, ведь не тебе с ней.

От прикосновения в поднебесье не лететь.

Так много людей, но не та идет разогревать завтрак к плите.

Я тут, как автор главный этих библиотек,

Где все цитатки летели, бл*ть,

Для конкретно тех девочек под техно.

С*кс в спальне, полет астральный,

Ты дыханием меня обжигаешь своим, как кострами.

Я б не увидел всех стараний, был минимум странен,

Типичный странник, хранящий весомый липкий куст в раме оконной.

Возьму вот и скажу пока загонам всем.

С утра буду в тонусе, когда в депрессии тонут все.

Спона сел, послал взял прямо в попу ту секту,

И шатким шагом в беседку, перемотайте кассету.

Refrein,

En je herinnert je me zoals ik mijn hele leven was, mijn hele leven,

Om dom of zo veel de man te veranderen, shish, zijn hele leven x2

En je herinnert je mij.

Hoeveel van onze winters zijn zo voorbij gevlogen?

Je verdrinkt op het chassis, ik zwaai daar met een richel naar je.

Je bent mooi, we hangen rond, nu het nog kan,

Ook al werd het verguisd, maar toch bedankt voor alles, vrienden.

En jij en ik samen, het gebied zal bedekt zijn met rook,

En paradijs dan pro*ban, er staan ​​geen nummers op simkaarten,

Bekende dergelijke telefoons,

Jij en ik zijn als een achtergrond, onze ogen volgden de vormen.

Alles, de finale, zoet als geraffineerde suiker,

Hoewel ik het misschien heel verkeerd heb uitgedrukt.

Lege slaapkamer, je bent er al lang niet meer verbrand,

We sliepen niet zo, maar 's ochtends was de stemming over het algemeen normaal.

Waarheid.

Dit is hoe ik schrijf over de auteurs van alle trieste nummers,

Over het feit dat er geen hoop is voor morgen.

En in gedachten ben ik blij om terug te zijn, waar mijn neus niet is opgetrokken,

Veel wortels en ik ben daar niet zo dik, f*ck.

Koor x3

En hoe laat sloeg het op de klok?

Ik zou zelf anders hebben geleefd en je over iets anders hebben gekrabd.

Ja, en al die liedjes, want je bent niet bij haar.

Vlieg niet vanaf een aanraking in de lucht.

Er zijn zoveel mensen, maar de verkeerde gaat het ontbijt opwarmen bij het fornuis.

Ik ben hier als de auteur van deze bibliotheken,

Waar alle citaten vlogen, verdomme

Voor specifiek die meisjes onder techno.

S * ks in de slaapkamer, astrale vlucht,

Je verbrandt me met je adem als vuur.

Ik zou niet alle inspanningen hebben gezien, ik zou op zijn minst vreemd zijn geweest,

Een typische zwerver die een zware kleverige struik in een raamkozijn houdt.

Ik neem het aan en vertel het iedereen voor nu.

Morgenochtend zal ik in goede vorm zijn, wanneer iedereen verdrinkt in een depressie.

Spona ging zitten, stuurde, nam het rechtstreeks naar de reet van die sekte,

En met een wankele stap in het tuinhuisje, spoel je de cassette terug.