Вроде вчера - ChipaChip

Сколько загонов, время сыпется песком через сито,

Одни из прошлого вряд ли порадуют визитом.

И все друзья уже давно вокруг своей оси там,

Целыми днями крутится все у кого не спроси ты.

Бит на носитель, район утопает в грязи,

Топаю в стареньких найках где-то в течении трех зим.

Курить не бросил, не бросил годами ждать очень,

Так же не бросил то, от чего ежедневно выносит.

Не забыл то, как всё это было тогда

Эти года, знакомый вид на мой двор из окна.

Треки из шестеры, бошка способная синим загнать,

Помню, как ссорились с ней где-то по сотню раз на день.

Коньяк на Чкалово летними вечерами с пацанами

Всё тот же сценарий, вряд ли найдется цена им.

Этим минутам которые уже вряд ли вернуть нам,

Но не забыть никогда, теряюсь уже новым утром.

И не забыть никогда то, что было вроде вчера,

Лица друзей и сгоревшие дотла вечера.

Время уйдет и оставит нам не залеченных ран,

Сделав печальными тех, кто вроде нынче был рад.

Весенним вечером по улицам пешим пройдусь,

В плеере Fuze, а на душе только добрая грусть.

Время летит, пусть, ритм еще держит мой пульс,

Значит мы сможем еще суметь увернуться от пуль с ним.

С моим хип-хопом, с теми, кто со мной,

А кто-то ушел, да и я тоже оставился многих.

Жизнь развела в разные стороны нас, как мосты,

С теми, кто к поискам смысла как-то нелепо остыл.

В старых дворах уже с колясками другие мамы,

И адреса уж не те, но вряд ли забудем дома мы.

В стены в которых впитались годы беспечных деньков,

И разговоры под коньячок или горьких тиньков (?)

Тени дворов, в сумерках поцелуи с любимой,

Тогда казалось, что наши чувства непоколебимы.

Куда летим мы?

— задавшись этим вопросом,

Мимо подъездов и окон топаю в стареньких кроссах.

И не забыть никогда то, что было вроде вчера,

Лица друзей и сгоревшие дотла вечера.

Время уйдет и оставит нам не залеченных ран,

Сделав печальными тех, кто вроде нынче был рад.

Hoeveel pennen, de tijd giet zand door een zeef,

Een deel van het verleden zal een bezoek waarschijnlijk niet bevallen.

En alle vrienden staan ​​daar al lang om hun as,

De hele dag draait alles rond van wie je het niet vraagt.

Beetje op de drager, het gebied is bedolven onder de modder,

Ik heb ongeveer drie winters in oude Nikes gestampt.

Ik ben niet gestopt met roken, ik ben niet gestopt met jaren wachten,

Hij gaf ook niet op wat hij elke dag uithaalt.

Ik ben niet vergeten hoe het toen allemaal was

Deze jaren een vertrouwd zicht op mijn tuin vanuit het raam.

Sporen van zes, een hoofd dat blauw kan rijden,

Ik herinner me dat ik ongeveer honderd keer per dag ruzie met haar had.

Cognac bij Chkalovo op zomeravonden met jongens

In hetzelfde scenario is er nauwelijks een prijs voor.

Deze notulen, die waarschijnlijk niet naar ons terugkeren,

Maar vergeet nooit, ik ben al verdwaald in de nieuwe ochtend.

En vergeet nooit hoe het gisteren was,

Gezichten van vrienden en avonden tot de grond afgebrand.

De tijd zal verstrijken en ons niet-genezen wonden achterlaten,

Bedroefd maken van degenen die nu gelukkig leken.

Op een lenteavond loop ik te voet door de straten,

In de Fuze-speler, en alleen goed verdriet in mijn ziel.

De tijd vliegt, laat het ritme mijn hartslag vasthouden

Dus we kunnen nog steeds kogels met hem ontwijken.

Met mijn hiphop, met degenen die bij mij zijn,

En er is iemand vertrokken, en ik heb er ook velen achtergelaten.

Het leven heeft ons in verschillende richtingen gescheiden, zoals bruggen,

Met degenen die op de een of andere manier zijn afgekoeld op zoek naar betekenis.

Op oude binnenplaatsen zijn andere moeders al met kinderwagens,

En de adressen zijn niet hetzelfde, maar we zullen het thuis waarschijnlijk niet vergeten.

In de muren waarin de jaren van zorgeloze dagen zijn doorweekt,

En gesprekken onder cognac of bittere tinks (?)

Schaduwen van binnenplaatsen, kusjes met je geliefde in de schemering,

Toen leek het alsof onze gevoelens onwrikbaar waren.

Waar vliegen we?

- deze vraag stellen,

Op oude sportschoenen stamp ik langs de ingangen en ramen.

En vergeet nooit hoe het gisteren was,

Gezichten van vrienden en avonden tot de grond afgebrand.

De tijd zal verstrijken en ons niet-genezen wonden achterlaten,

Bedroefd maken van degenen die nu gelukkig leken.