В родных катакомбах - ChipaChip

я прохожу старый сквер

скучал очень сильно по ним в Москве

хорошо там, где нас нет

наша life - есть кювет

важно остаться в ней на скилле

пока на найках ещё летает твой скелет

прохожу старый сквер, он о многом опять напомнит

подарит строчек, с лихвой, на целый альбом мне

намёк, что прежними не стать, сделает больно

нам довелось сюда вылезти из подполья

раньше в погоне за мечтами, сейчас же за модой

оставлю на микро молодость a.k.a шиза модерн

щас руки с ней в замок, а раньше на кнопки - замуты

форточки вряд ли уступали там трубам заводов

в старой панельке зажгу абажур, в глянцевом мире выкупай меня по типажу

я этой лирики ведь всей ещё тот обожун, и пока есть хоть одни уши - я не ухожу

этот город в котором, сплин, что так дорог

ведёт по коридорам, где кенты шмаль и дуры

в голове монитором, ряд дверей в кучи комнат

за которыми корни и мы любим и помним

город в котором, сплин, что так дорог

ведёт по коридорам, где кенты шмаль и дуры

в голове монитором, ряд дверей в кучи комнат

и нас любят и помнят, в родных катакомбах

им этого не понять, утро, а ты уже так помят

долбишь на трубу, где твердят, что не абонент

но это не аргумент и времени тупо нет

память о тебе - это главный мой оппонент

им этого не понять, нас садят на депрессняк всё

лица и моменты, что сегодня опять приснятся

и все эти сны, больно похожи на явь

и во всех тех ямах, мог бы зарыть быть я

в этой матрице не встретить нам Ривза Киану

не видно суши нам той памяти из океана

и мы приняли решение смириться и плыть

погружаясь ещё глубже с нажатием play...

Ik passeer het oude plein

heb ze heel erg gemist in Moskou

Nou, waar we niet

ons leven is een greppel

het is belangrijk om erin te blijven op vaardigheid

terwijl je skelet nog steeds op Nikes vliegt

Ik passeer het oude plein, het zal je weer aan veel dingen herinneren

zal mij meer regels geven dan voor een heel album

een hint dat je niet dezelfde zult worden, zal pijn doen

we hadden de kans om hier uit de metro te komen

vroeger om dromen na te jagen, nu voor mode

laat op micro jeugd a.k.a shiza modern

nu, handen met haar in het kasteel, en eerder op de knoppen - modderig

de ventilatieopeningen waren daar nauwelijks onderdoen voor de pijpen van de fabrieken

in de oude fitting zal ik de lampenkap aansteken, in de glanzende wereld verlos mij per type

Ik ben deze tekstschrijver, hij is tenslotte nog steeds die obozhun, en zolang er tenminste één oren zijn, ga ik niet weg

deze stad waarin, milt, die zo duur is?

leidt door de gangen waar de kents schmal en dwazen zijn

in het hoofd met een monitor, een reeks deuren naar een stapel kamers

waarachter de wortels en we houden van en onthouden

de stad waarin, milt, die zo duur is?

leidt door de gangen waar de kents schmal en dwazen zijn

in het hoofd met een monitor, een reeks deuren naar een stapel kamers

en we zijn geliefd en herinnerd in de inheemse catacomben

ze begrijpen dit niet, morgen, en je bent al zo verkreukeld

je hamert op de pijp, waar ze zeggen dat je geen abonnee bent

maar dit is geen argument en er is domweg geen tijd

de herinnering aan jou is mijn belangrijkste tegenstander

ze begrijpen dit niet, ze zetten ons op alles depressief

gezichten en momenten die vandaag weer zullen worden gedroomd

en al deze dromen, pijnlijk vergelijkbaar met de werkelijkheid

en in al die gaten zou ik kunnen begraven

in deze matrix zullen we Reeves Keanu niet ontmoeten

we kunnen het land van die herinnering niet zien vanaf de oceaan

en we besloten te accepteren en te zwemmen

nog dieper duiken met de speldruk...