В отдалении - ChipaChip

Я за тобой бегу, ведь мне без тебя тут не варик.

Бегу за тобой, как за сном уставший дневальный.

Потрачу на букет все деньги, в субботу в увале.

Flash back, авария, былого слепящее зарево.

Я улыбнусь в ответ, но твои по щёчкам ручьи.

Рой звонких пощёчин и фраз, что не смог тебя приручить.

Роман прочитан.

Образ вшит в память, как микрочип.

Поиск закончен этих — тебе очень нужных причин.

Как-то в глазах твоих всё то, что горело поблекло —

В них горы пепла, а вокруг лишь порочные пекло.

Плетусь умотанный с обочин глухого проспекта;

Ноги не слушают и вряд ли нам взять тут разбег так.

И мы, как тени — в полдень продолжим вновь исчезать.

Щёки под трип расчесав, не вняв полёт стрел на часах.

Надежду утопив на дне гранённых стаканов.

Останусь для тебя безмолвным, смешным истуканом.

Припев:

А дни летят выше, чем эти крыши.

А окна гаснут и в нас нету толка.

И мы одни, нас никто не услышит.

Не услышит опять нас никто.

Бывало всякое с тобой, но не без косяков;

Но все же люблю до сих пор, и запах лишь твой от всех кофт.

Нам этих рек мало, они соразмерны секундам.

Ваш мир так скудно выглядит.

Средний палец всем умным.

Я тут один, я в отдалении, как Робинзон Крузо —

От этих позеров, от фэнов Каспийского Груза.

Глаза за шторами, ты прыгаешь в новенький «Крузер».

Так грустно, ведь тот трепет шелк твоих кос светло-русых.

«Начать с нуля»!

— всё под затёртый довольно девиз.

Я ухмыляюсь в который раз, видя этих девиц.

Всё как обычно — флирт, текила, наркотики, визг.

Ржавый рассвет и привычный слив в повседневный invis.

С тобой косячил вечно, без тебя чаще раз в десять.

Под эти песни о тебе, их легко так раздеть всех.

Предупредив — мол ни на чё больше, чем не надейся.

Встречая снова тебя проклинал мир, что так тесен.

Припев:

А дни летят выше, чем эти крыши.

А окна гаснут и в нас нету толка.

И мы одни, нас никто не услышит.

Не услышит опять нас никто.

Ik ren achter je aan, want ik kan hier niet zijn zonder jou.

Ik ren achter je aan, als een vermoeide verpleger na een droom.

Ik zal al het geld uitgeven aan een boeket, zaterdag in de nok.

Flashback, ongeluk, verblindende gloed van het verleden.

Ik zal terug glimlachen, maar er zijn stromen op je wangen.

Een zwerm rinkelende klappen en zinnetjes die je niet konden temmen.

De roman is gelezen.

Het beeld is als een microchip in het geheugen genaaid.

De zoektocht naar deze is voorbij - je hebt echt redenen nodig.

Op de een of andere manier vervaagde in jouw ogen alles wat brandde -

Er zijn bergen van as in hen, en alleen vicieuze inferno rond.

Ik sjokte van de zijkanten van een dovenlaan;

De benen luisteren niet en het is onwaarschijnlijk dat we hier zo kunnen rennen.

En wij, net als schaduwen, zullen rond het middaguur weer verdwijnen.

Je wangen kammen onder de trip, geen acht slaan op de vlucht van pijlen op de klok.

Hope verdronk op de bodem van een gefacetteerde bril.

Ik zal voor jou een stil, grappig idool blijven.

Refrein:

En de dagen vliegen hoger dan deze daken.

En de ramen gaan uit en er is geen zin in ons.

En we zijn alleen, niemand zal ons horen.

Niemand zal ons meer horen.

Er is je iets overkomen, maar niet zonder deurposten;

Maar toch ben ik er nog steeds dol op, en de geur is alleen van jou van alle truien.

Deze rivieren zijn niet genoeg voor ons, ze zijn evenredig met seconden.

Je wereld ziet er zo arm uit.

Middelvinger voor alle slimmen.

Ik ben hier alleen, ik ben in de verte, zoals Robinson Crusoe -

Van deze poseurs, van de fans van Caspian Gruz.

Ogen achter de gordijnen, je springt in een gloednieuwe Cruiser.

Zo triest, want die sensatie van de zijde van je lichtbruine vlechten.

"Begin helemaal opnieuw"!

- alles onder een behoorlijk versleten motto.

Ik grijns voor de zoveelste keer als ik deze meiden zie.

Alles is zoals gewoonlijk - flirten, tequila, drugs, gillen.

Roestige dageraad en gewone afvoer naar het alledaagse.

Ik heb voor altijd met je geknoeid, zonder jou meer dan tien keer.

Onder deze liedjes over jou is het makkelijk om iedereen zo uit te kleden.

Na gewaarschuwd te zijn - ze zeggen niets meer dan niet hopen.

Jou weer ontmoeten vervloekte de wereld, die zo klein is.

Refrein:

En de dagen vliegen hoger dan deze daken.

En de ramen gaan uit en er is geen zin in ons.

En we zijn alleen, niemand zal ons horen.

Niemand zal ons meer horen.