Шарики - ChipaChip

Где моё проё*ано солнце, никто не в курсе;

даже я сам,

Но стала так ужасать эта приевшаяся нам шиза.

И руки наши за, легализа, мир без воин

Чтоб недозволено было брать и *издить что ты свой.

Остановить врядли нас вовремя, теряем звон

Потом тупо звоним, дышим тоской, и не слышим три слова.

Три драгоценных слова, снова в дне этом на злобу

Соло кого-нибудь злого, кто продолжает щас лопать

Шарики, воздушные шарики, летящие вверх

Когда глаза ещё не меркнут, чаще смотришь в зеркало;

И веришь там во всех кого, палил впервые здесь.

И помнишь как ловил плюс, мямлив так тупо на минус текст.

Старый подъезд да и двор опустел и замело снегом,

А мне идти как и крутить лишний басс некуда.

И я ещё верю любовь один раз навсегда.

Мне 18, нам сюда, кричат, тебя уносит вдаль.

Припев:

Моё проё*аное солнце, и я опять потерян в облаках;

И если мы сюда вернёмся, то только лишь лицами на плакат.

Моё проё*аное солнце, и я опять потерян в облаках;

И если мы сюда вернёмся, то только лишь лицами на плакат.

В моём весьма незамысловатом мирке

Была весна, когда слова там тают снегом в руке.

Когда устал, но бегу, за спину спрятав букет.

Когда места для двоих, рядом, как буквы «А» и «Б» в азбуке.

Эта ракета быстро стлеет, мы повзрослеем.

Потом станем злее, забыв что у друг друга последние.

Планировали быть когда-то, как года на даты

Режут последние шансы веру, что будет пиз*ато.

Я не прощался б ни с кем никогда, бы

В жёлтый октябрь, чтобы в майк снова сыпались капы.

Пока за окнами капает, листья падают,

Нам пак дают, он кончится апатия на память.

Юг, птицы уже летят к тебе, пока мысли на север.

Забыты всеми.

В массиве сером нету спасенья.

И как-то стрёмно, чтоли малость, опять, перед всёми,

Что я снова грустный в такое солнечное воскресенье.

Припев:

Моё проё*аное солнце, и я опять потерян в облаках;

И если мы сюда вернёмся, то только лишь лицами на плакат.

Моё проё*аное солнце, и я опять потерян в облаках;

И если мы сюда вернёмся, то только лишь лицами на плакат.

Waar is mijn verdomde zon, niemand weet het;

zelfs ikzelf

Maar deze shiza die zo saai voor ons is geworden, is zo angstaanjagend geworden.

En onze handen zijn voor legalisatie, een wereld zonder krijgers

Zodat het niet mocht nemen en * publiceren dat je van jou bent.

Het is onwaarschijnlijk dat het ons op tijd zal stoppen, we verliezen het rinkelen

Dan roepen we dom, ademen verlangen, en horen geen drie woorden.

Drie kostbare woorden, opnieuw in deze dag voor wrok

Solo van een kwaadaardig iemand die op dit moment blijft knallen

Ballonnen, ballonnen die omhoog vliegen

Als je ogen nog niet vervagen, kijk je vaak in de spiegel;

En je gelooft in iedereen daar, je hebt hier voor het eerst geschoten.

En je weet nog hoe je een plus ving, zo stom mompelend bij een min-tekst.

De oude ingang en het erf waren leeg en bedekt met sneeuw,

En ik kan nergens heen om de extra bas te draaien.

En ik geloof nog steeds liefde voor eens en voor altijd.

Ik ben 18, we zijn hier, ze schreeuwen, je wordt meegesleept.

Refrein:

Mijn verdomde zon, en ik ben weer verdwaald in de wolken;

En als we hier terugkeren, dan alleen met gezichten op de poster.

Mijn verdomde zon, en ik ben weer verdwaald in de wolken;

En als we hier terugkeren, dan alleen met gezichten op de poster.

In mijn zeer ongecompliceerde wereld

Het was lente, toen de woorden daar smolten met sneeuw in de hand.

Als ik moe ben, ren ik weg en verstop ik het boeket achter mijn rug.

Als er plaatsen zijn voor twee, naast elkaar, zoals de letters "A" en "B" in het alfabet.

Deze raket vliegt snel, we zullen volwassen worden.

Dan worden we bozer, vergetend dat elkaar de laatste heeft.

Gepland om een ​​keer te zijn, zoals jaren op datums

Ze snijden de laatste kans op vertrouwen dat er piz*ato komt.

Ik zou nooit afscheid nemen van iemand, zou

In de gele oktober, zodat de petten weer in Mike vallen.

Terwijl het buiten de ramen druipt, vallen de bladeren,

Ze geven ons een pak, het zal eindigen met apathie voor het geheugen.

Zuid, de vogels vliegen al naar je toe, terwijl de gedachten naar het noorden gaan.

Door iedereen vergeten.

Er is geen redding in de grijze array.

En op de een of andere manier dom, chtol een beetje, nogmaals, in het bijzijn van iedereen,

Dat ik weer verdrietig ben op zo'n zonnige zondag.

Refrein:

Mijn verdomde zon, en ik ben weer verdwaald in de wolken;

En als we hier terugkeren, dan alleen met gezichten op de poster.

Mijn verdomde zon, en ik ben weer verdwaald in de wolken;

En als we hier terugkeren, dan alleen met gezichten op de poster.