Реле - ChipaChip

Припев:

Пусть горят всем мерзавцам на зависть.

Пусть сотрет время лет моих запись.

Я устал тут от всех обязательств.

Что так любят ударить нас сзади.

Пусть горят всем мерзавцам на зависть.

Пусть сотрет время лет моих запись.

Я устал тут от всех обязательств.

Что так любят ударить нас сзади.

Плутаю в сером сыром феврале,

Между двух ролей не удалось провести параллель.

Все так же из минуса делаю плюс, как реле,

Тупо игнорю эту игру в голых тру королей.

Нас чето так подраскидало всех за пару лет,

Общага, университет и воспоминаний рулет.

Наш тралик катит, хоть водила уснул на руле,

Но слабым не место здесь, чьи штанишки окрасит в брюле.

Мы типа все осознано тут, на этой тропе,

А помню робел, как упав в подъезде я на парапет.

Кода кружила невесомость дымящих торпед,

Когда мне судьбина, так не скупясь накидала в дар бед.

А я искал все справедливость в гниющем мирке,

Наивный весьма дивергент, что палец держал на курке.

Слова аргентум синей пастой на левой руке,

И музыка в плеере, как единственный вечный реген.

На этих петлях видно мой самый честный ренген,

Я абориген здесь и мне не стыдно тут ни перед кем.

Против течения, пока все по нему, по реке,

Среди этих стен и дворов завернутый в урбан брикет.

Сырой подошвой старых кед ступаю по блоку,

Все плохо, но бессмысленно вызывать неотлогу.

Темно, нет света в окнах и рядом нет ее локон,

Лишь потолок и стрелки, что мчат быстрей антилопы.

Все ближе к горлу лопасти там, где раньше по локоть,

И в мое лоно неизбежен приход эпилога.

Я упаду на землю все доигрался в пилота,

И ярким пламенем горят, пусть все эти полотна.

Все ближе к горлу лопасти там, где раньше по локоть,

И в мое лоно неизбежен приход эпилога,

Я упаду на землю все доигрался в пилота,

И ярким пламенем горят, пусть все эти полотна.

Припев:

Пусть горят всем мерзавцам на зависть.

Пусть сотрет время лет моих запись.

Я устал тут от всех обязательств.

Что так любят ударить нас сзади.

Пусть горят всем мерзавцам на зависть.

Пусть сотрет время лет моих запись.

Я устал тут от всех обязательств.

Что так любят ударить нас сзади.

Пусть горят всем мерзавцам на зависть.

Пусть сотрет время лет моих запись.

Я устал тут от всех обязательств.

Что так любят ударить нас сзади.

Пусть горят всем мерзавцам на зависть.

Пусть сотрет время лет моих запись.

Я устал тут от всех обязательств.

Что так любят ударить нас сзади.

Refrein:

Laat alle schurken branden van jaloezie.

Laat de tijd van mijn jaren het record uitwissen.

Ik ben moe van alle verplichtingen hier.

Dat ze ons graag van achteren slaan.

Laat alle schurken branden van jaloezie.

Laat de tijd van mijn jaren het record uitwissen.

Ik ben moe van alle verplichtingen hier.

Dat ze ons graag van achteren slaan.

Ik dwaal af in grijze, vochtige februari,

Het was niet mogelijk om een ​​parallel te trekken tussen de twee rollen.

Ik maak nog steeds een plus van een min, zoals een relais,

Ik negeer domweg dit spel van naakte arbeiderskoningen.

We werden in een paar jaar zo door iedereen heen en weer gesmeten,

Slaapzaal, universiteit en herinneringen rollen.

Onze aanhanger rolt, ook al viel de chauffeur in slaap op het stuur,

Maar de zwakken hebben hier geen plaats, wiens slipje bruut zal worden bevlekt.

We zijn alsof alles hier wordt gerealiseerd, op dit pad,

En ik herinner me dat ik timide was, hoe ik op de borstwering bij de ingang viel.

Coda omcirkelde de gewichtloosheid van rokende torpedo's,

Toen het lot me een geschenk van problemen gaf zonder stint.

En ik zocht alle gerechtigheid in een rottende kleine wereld,

Een zeer naïeve divergente die de vinger aan de trekker hield.

De woorden argentum in blauwe inkt aan de linkerkant,

En muziek in de speler, als de enige eeuwige regen.

Op deze loops zie je mijn meest eerlijke rengen,

Ik ben hier een inboorling en ik schaam me hier voor niemand.

Tegen de stroom in, terwijl alles er langs is, langs de rivier,

Tussen deze muren en binnenplaatsen is een briket gewikkeld in stedelijke.

Met de vochtige zolen van oude sneakers stap ik op het blok,

Alles is slecht, maar het heeft geen zin om dringend te bellen.

Het is donker, er is geen licht in de ramen, en haar krullen zijn er niet,

Alleen het plafond en pijlen die sneller razen dan antilopen.

Dichter bij de keel van het blad waar vóór de elleboog,

En de komst van een epiloog is onvermijdelijk in mijn boezem.

Ik zal op de grond vallen, ik ben klaar met het spelen van de piloot,

En laat al deze doeken branden met een felle vlam.

Dichter bij de keel van het blad waar vóór de elleboog,

En de komst van een epiloog is onvermijdelijk in mijn boezem,

Ik zal op de grond vallen, ik ben klaar met het spelen van de piloot,

En laat al deze doeken branden met een felle vlam.

Refrein:

Laat alle schurken branden van jaloezie.

Laat de tijd van mijn jaren het record uitwissen.

Ik ben moe van alle verplichtingen hier.

Dat ze ons graag van achteren slaan.

Laat alle schurken branden van jaloezie.

Laat de tijd van mijn jaren het record uitwissen.

Ik ben moe van alle verplichtingen hier.

Dat ze ons graag van achteren slaan.

Laat alle schurken branden van jaloezie.

Laat de tijd van mijn jaren het record uitwissen.

Ik ben moe van alle verplichtingen hier.

Dat ze ons graag van achteren slaan.

Laat alle schurken branden van jaloezie.

Laat de tijd van mijn jaren het record uitwissen.

Ik ben moe van alle verplichtingen hier.

Dat ze ons graag van achteren slaan.