Некомильфо - ChipaChip

От моей музыки так сильно пахнет осенью,

Тоскливый сэмпл, мочим бит и мы толпой сидим.

Город уснул, дожди за окнами, меланхоличен

Листаю фотки девчонок весьма милых на личико.

Кучу отличий от тебя спалил после трех,

Если ты не спишь, я позвоню и давай перетрем.

Ведь есть довольно много общих тем для разговора,

Чтобы наконец понять, тут получился из кого раб.

Курю, слушаю рэп, пишу о чем-то в word,

Поднимаю ворот выходя, не накопил на ford.

Много соплей оставил на битах, special for

Девочка из моих снов, я помню ее телефон.

НеКомильфо, но помню, рвал не один твой лифон,

То были фокусы, осень, ну, ты меня или фоном

И я в стареньких аирфорсах по городу пру,

Врубаюсь в который раз, не качает то, что было тру.

От моей музыки так сильно пахнет осенью,

Весьма загнался и внушил че-то не то себе.

Рисую словом на битосе и уносит вверх,

Палю по взгляду, что поломаны в вас оси веры.

Урбан бетонных стен космоса нам не сулил,

Мы ожидаем, стоим с ватой в ногах, внизу лифт.

Есть чего вспомнить, так что нех** грузиться, старик,

И есть еще время, чтобы как минимум раз повторить.

Всё заживет и может даже без свадьбы, друган,

Стала другая, помнишь на шпильках пошла по рукам.

Я там, на студии, навален, иная рука, ураган чувств

Не прими за рогатого рэперка.

И ты прикалывать не стала ведь меньше ничуть

Воспоминания еще похлопают нас по плечу.

Мы отвернемся сделав вид, что забыли уже их,

Не замечая, что утопаем с тобою в них по шею.

Mijn muziek ruikt zo sterk naar de herfst,

Een somber staaltje, we maken de beat nat en we zitten in een menigte.

De stad viel in slaap, regen buiten de ramen, melancholisch

Ik blader door foto's van meisjes met heel schattige gezichten.

Ik verbrandde een heleboel meningsverschillen met jou na drie,

Als je niet slaapt, bel ik en laten we slijpen.

Er zijn immers nogal wat gemeenschappelijke gespreksonderwerpen,

Om het eindelijk te begrijpen, bleek van wie de slaaf.

Ik rook, ik luister naar rap, ik schrijf over iets in woord,

Ik doe de poort omhoog bij het weggaan, ik heb niet gespaard voor Ford.

Ik heb veel snot op stukjes gelaten, speciaal voor

Het meisje uit mijn dromen, ik herinner me haar telefoon.

Niet Comme il faut, maar ik herinner me dat ik meer dan één van je lifons verscheurde,

Dat waren trucjes, herfst, nou, jij bent mij of op de achtergrond

En ik zit in de oude luchtmacht rond de stad,

Ik sneed mezelf voor de zoveelste keer in, het pompt niet wat werkte.

Mijn muziek ruikt zo sterk naar de herfst,

Hij was erg gedreven en inspireerde iets verkeerd met zichzelf.

Ik teken met een woord op bitos en neem het op,

Ik schiet bij de aanblik dat de assen van het geloof in jou gebroken zijn.

Urban beloofde ons niet de betonnen muren van de ruimte,

We wachten, we staan ​​met watten in onze voeten, er is een lift beneden.

Er is veel om te onthouden, dus don't fuck up, oude man

En er is nog tijd om het minstens één keer te herhalen.

Alles zal genezen en misschien zelfs zonder een bruiloft, mijn vriend,

Ze werd anders, weet je nog, ze ging van hand tot hand op hoge hakken.

Ik ben daar, in de studio, opgestapeld, een andere hand, een orkaan van gevoelens

Zie het niet als een gehoornde rapper.

En je bent tenslotte niet begonnen met pinnen, niets minder

Herinneringen zullen ons nog steeds een schouderklopje geven.

We zullen ons afwenden alsof we ze al vergeten zijn,

Zonder te merken dat we tot aan de nek met jou erin verdrinken.