Не всё ли равно - ChipaChip

Забывал номера, а помнил ведь ещё вчера

Это ли любовь?

Это наш чилаут?

Моя голова стала будто забытый чулан,

Плывут тучи, в лад, ветер качает улиц кучи ламп.

Ладно, ухожу опять не безвозвратно,

Разный, пытаюсь себя тут не повторять, но

Легче потерять нот после найти и писать,

Будто о нас этим утром плачут опять небеса.

А я тебя видел во сне ии ты меня, застенчиво начав краснеть,

Только не знал о чём с ней, поговорить, таял снег.

Я весь нем, ведь в письме, похоронил наш Дисней,

Уже давно, контуры, линии, холод ладони,

Согреют не теплотой неважно чё в этом флаконе.

А помнишь лето, ты там в нижнем дымишь на балконе

Я попиваю алко нет речи, что я там был в коме.

Припев:

И нам тут обоим не всё ли равно?

Что каждый был вроде бы самый родной.

Прошлое запросто стёрли под ноль

И уходя, чувствуем взгляды спиной.

И нам тут обоим не всё ли равно?

Что каждый был вроде бы самый родной.

Прошлое запросто стёрли под ноль

И уходя, чувствуем взгляды спиной.

А они так хотят любить тебя

Твердить родителям, что ты так о**ительна.

Стать силуэтом в широко распахнутых глазах,

Все любят душу, конечно, никто не смотрит назад.

Да и вообще, пох** кто тебе хочет сказать

Вниз по касательной, будешь падать до тех, пока сам

Ей не напомнишь о себе, под утро звонком,

Чё-то заколет, когда скажет что твой тон незнаком.

Ей, и в памяти твоей, вспомнится то время,

Когда вы были якобы вместе и где.

Ответ по чьей вине хочется повторений,

А так, от пыли, капы да песни.

И, знаешь, как-то нелепо тут всё

Весна, там лето, а с утра от озноба трясёт.

И чувствуется внутри по ходу снова вон сёрф,

И я б от жажды умер, не будь тут этих озёр.

Припев:

И нам тут обоим не всё ли равно?

Что каждый был вроде бы самый родной.

Прошлое запросто стёрли под ноль

И уходя, чувствуем взгляды спиной.

И нам тут обоим не всё ли равно?

Что каждый был вроде бы самый родной.

Прошлое запросто стёрли под ноль

И уходя, чувствуем взгляды спиной.

Новые песни и их тексты

Ik ben de nummers vergeten, maar ik herinnerde me gisteren nog

Is dit liefde?

Is dit onze chill-out?

Mijn hoofd is als een vergeten kast geworden,

Wolken drijven, in harmonie, de wind schudt de straten met hopen lampen.

Oké, ik vertrek weer, niet onherroepelijk,

Anders, ik probeer mezelf hier niet te herhalen, maar

Het is gemakkelijker om aantekeningen te verliezen na het vinden en schrijven,

Alsof de hemel vanmorgen weer om ons huilt.

En ik zag je in een droom, en jij mij, die verlegen begon te blozen,

Ik wist gewoon niet waar ik met haar over moest praten, de sneeuw smolt.

Ik ben helemaal dom, want in een brief werd onze Disney begraven,

Lange tijd contouren, lijnen, koude handpalmen,

Ze zullen je met warmte verwarmen, wat er ook in deze fles zit.

Herinner je je de zomer nog, je rookt beneden op het balkon?

Ik drink alcohol, het lijdt geen twijfel dat ik daar in coma lag.

Refrein:

En het maakt ons allebei niet uit hier?

Dat iedereen het meest dierbaar leek.

Het verleden werd gemakkelijk gewist tot nul

En als we vertrekken, voelen we de ogen op onze rug.

En het maakt ons allebei niet uit hier?

Dat iedereen het meest dierbaar leek.

Het verleden werd gemakkelijk gewist tot nul

En als we vertrekken, voelen we de ogen op onze rug.

En ze willen zo graag van je houden

Je ouders vertellen dat je zo geweldig bent.

Word een silhouet met wijd open ogen

Iedereen houdt van de ziel, natuurlijk kijkt niemand om.

En hoe dan ook, verdomme wie wil het je vertellen

Beneden de raaklijn, zul je vallen totdat je

Je herinnert haar niet aan jezelf door 's ochtends te bellen,

Hij zal iets steken als hij zegt dat je toon onbekend is.

Zij, en in jouw herinnering, zal die tijd herinneren,

Wanneer waren jullie zogenaamd samen en waar.

Het antwoord is wiens fout je herhalingen wilt,

En dus, van stof, petten en liedjes.

En weet je, alles is hier op de een of andere manier belachelijk

De lente, de zomer is er, en 's ochtends tril je van de kou.

En je voelt van binnen, onderweg is de branding weer buiten,

En ik zou van de dorst omkomen als deze meren er niet waren.

Refrein:

En het maakt ons allebei niet uit hier?

Dat iedereen het meest dierbaar leek.

Het verleden werd gemakkelijk gewist tot nul

En als we vertrekken, voelen we de ogen op onze rug.

En het maakt ons allebei niet uit hier?

Dat iedereen het meest dierbaar leek.

Het verleden werd gemakkelijk gewist tot nul

En als we vertrekken, voelen we de ogen op onze rug.

Nieuwe nummers en hun teksten